TEZA: O interesie prawnym podmiotu wnioskującego o udostępnienie danych ze zbiorów meldunkowych czy zbioru PESEL mogą świadczyć takie okoliczności, w których sytuacja prawna podmiotu byłaby zależna od danej osoby. Chodzi o sytuacje, gdy podmiot nie może zrealizować swoich uprawnień lub nie może poddać się prawnie określonym obowiązkom, bez udziału osoby, o której dane adresowe występuje.
STAN FAKTYCZNY
Andrzej S. złożył wniosek do ministra spraw wewnętrznych i administracji o udostępnienie danych adresowych swojego brata Antoniego S. Wniosek ten uzasadnił potrzebą nawiązania z nim kontaktu. Po przeprowadzeniu stosownego postępowania minister decyzją odmówił udostępnienia żądanych informacji ze zbioru PESEL.
Rozpoznając wniosek o ponowne rozpoznanie sprawy, szef resortu spraw wewnętrznych stwierdził, że zgodnie z treścią art. 44h ust. 2 pkt 4 ustawy o ewidencji ludności i dowodach osobistych dane ze zbioru PESEL można udostępniać osobom i podmiotom, jeżeli udowodnią oni interes faktyczny w otrzymaniu danych i za zgodą osób, których dane dotyczą. Tymczasem wnioskodawca udowodnił istnienie interesu faktycznego w otrzymaniu danych, o których udostępnienie się ubiegał. Zdaniem organu nie została spełniona druga obligatoryjna przesłanka udostępniania danych ze zbioru PESEL, a mianowicie nie uzyskano zgody na ich udostępnienie od osoby, której dane miałyby zostać udostępnione.
Andrzej S. od decyzji ministra wniósł skargę do sądu administracyjnego. WSA w Warszawie po rozpoznaniu skargi uznał, iż nie zasługuje ona na uwzględnienie i ją oddalił. Od tego wyroku Andrzej S. wniósł skargę kasacyjną do Naczelnego Sądu Administracyjnego. Skarga ta została oddalona.
Z UZASADNIENIA
Kwestionowana decyzja wydana została na podstawie art. 44h ust. 2 pkt 4 ustawy z 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych (Dz.U. z 2006 r. nr 139, poz. 993 z późn. zm.), który stanowi, że dane ze zbiorów meldunkowych, zbioru PESEL oraz ewidencji wydanych i utraconych dowodów osobistych udostępnia się innym osobom i podmiotom, jeżeli uwiarygodnią one interes faktyczny w otrzymaniu danych i za zgodą osób, których dane dotyczą. Z przepisu art. 44h ust. 2 pkt 2 ustawy wynika, że dane z powyższych zbiorów udostępnia się osobom i jednostkom organizacyjnym – jeżeli wykażą w tym interes prawny.
W świetle powyższego udostępnienie danych adresowych bez zgody osoby, której dane te dotyczą, następuje wtedy, gdy ich uzyskanie leży w interesie prawnym osób wnioskujących o ich udostępnienie. Gdy osoby te nie wykażą przysługiwania interesu prawnego w uzyskaniu danych adresowych innej osoby, to ich uzyskanie jest wtedy zależne od uzyskania zgody osoby, której dane te dotyczą. W ocenie NSA powołana przez skarżącego we wniosku o udostępnienie danych adresowych okoliczność potrzeby skontaktowania się z bratem nie stanowi o przysługiwaniu interesu prawnego w uzyskaniu danych adresowych tej osoby.
Wyrok NSA z 25 lutego 2009 r., II OSK 95/08, Legalis