Związek sportowy ma prawo wykorzystać wizerunek członka kadry narodowej w stroju reprezentacji kraju bez jego dodatkowej zgody.
Piłkarz Maciej Żurawski pozwał Telekomunikację Polską o ochronę dóbr osobistych. Żądał nakazanie jej przez sąd zaniechania rozpowszechniania jego wizerunku, wykorzystywania go na materiałach reklamowych i marketingowych, w telewizji naziemnej i satelitarnej, drukach firmowych, zakazania takich naruszeń w przyszłości oraz zamieszczenia w podanych tytułach oświadczenia o ustalonej treści. Twierdził, że nie wyraził na to zgody. Do sprawy w charakterze interwenienta ubocznego po stronie Telekomunikacji przystąpił Polski Związek Piłki Nożnej.

Sesje zdjęciowe

Sąd I instancji powództwo uwzględnił częściowo. Zobowiązał pozwaną do zamieszczenie w sześciu kolejnych wydaniach Przeglądu Sportowego i jednym wydaniu Piłki Nożnej przeproszenia za wykorzystanie wizerunku piłkarza bez jego zgody. Sąd ustalił, że w 2004 roku związek zawarł umowę z Telekomunikacją Polską, w której zgodził się na udział wszystkich zawodników z kadry narodowej w sesjach zdjęciowych. W 2006 roku Macieja Żurawskiego powołano do kadry narodowej i nie podpisał wtedy żadnej zgody na wykorzystywanie wizerunku. W lutym 2006 r. było zgrupowanie kadry w Niemczech i odbyła się tam sesja zdjęciowa zorganizowana przez TP, jako sponsora reprezentacji. Zawodnicy wzięli w niej udział dobrowolnie, ale wiedzieli, po co. Związek twierdził przed sądem, że prawo do wykorzystania wizerunku daje mu art. 33 ust. 1 ustawy z 20 lipca 2005 r. o sporcie kwalifikowanym (Dz.U. nr 155, poz. 1298). Sąd przeanalizował go w kontekście art. 81 ust. 1 ustawy z 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Przepis ten mówi, że rozpowszechnianie wizerunku wymaga zezwolenia osoby na nim przedstawionej. W braku wyraźnego zastrzeżenia zezwolenie nie jest wymagane, jeżeli osoba ta otrzymała umówioną zapłatę za pozowanie. Związek miał prawo korzystać z wizerunku zawodnika bez zgody, ale gdy zawierał umowę na wykorzystanie go, zgodę powinien mieć.



Zgoda na udział w reprezentacji

Telekomunikacja i PZPN odwołali się, a sąd II instancji wyrok zmienił i powództwo oddalił. Stwierdził, że powołanie zawodnika do kadry narodowej zależy od jego zgody. Skoro zgodę wyraził, zgodził się tym samym na ograniczenie swojego prawa do wizerunku.
Teraz powód wniósł skargę kasacyjną, ale Sąd Najwyższy oddalił ją. Uznał, że sąd apelacyjny dokonał prawidłowej wykładni art. 33 ust. 1 ustawy o prawie autorskim. Jak wobec tego należy rozumieć zgodę z jego ust. 2? Oznacza, że jeżeli zawodnik nie jest w kadrze, a związek chciałby wykorzystać jego wizerunek, nawet w stroju reprezentacji, musi mieć na to jego zgodę. Ale w wypadku par. 1 zgoda nie jest potrzebna. Zawodnik wyraża ją przez akt woli – udziału w reprezentacji.
Sygn. akt I CSK 160/09
Udostępnianie wizerunku
Art. 33 ust. 1 ustawy o prawie autorskim mówi, że członek kadry narodowej udostępnia, na zasadach wyłączności, swój wizerunek w stroju reprezentacji kraju polskiemu związkowi sportowemu, który jest uprawniony do wykorzystania tego wizerunku do swoich celów gospodarczych w zakresie wyznaczonym przez regulaminy tego związku lub międzynarodowej organizacji sportowej działającej w danej dyscyplinie sportu. W ust. 2 powiedziano natomiast, że zawodnik przed zakwalifikowaniem do kadry narodowej wyraża zgodę na rozpowszechnianie swojego wizerunku w stroju reprezentacji kraju w rozumieniu art. 81 ust. 1 prawa autorskiego.