Pani Katarzyna jechała ostatnio nadwiślanką z Warszawy w stronę Puław. Mniej więcej na wysokości ujścia Świdra zobaczyła dym i ogień. Jest tam duży obszar nieużytków, płonęły trawy. – Zwolniłam – opowiada czytelniczka – ogień obserwowało wielu ludzi, może byli wśród nich i strażacy, choć wozu nie dostrzegłam. Uznałam, że nic tu po mnie, odjechałam, wierząc, że wszystko jest pod kontrolą. Jednak poirytowana byłam do wieczora; wydawało mi się, że rozwiązaliśmy już raz na zawsze problem wypalania traw. A tu proszę – proceder rozwija się w najlepsze niemal na granicy stolicy – irytuje się kobieta
Skoro pani Katarzyna nie była pewna, czy ogień obserwują strażacy, może powinna zadzwonić na ogólnokrajowy numer alarmowy 112 i zgłosić pożar – to na pewno nie zaszkodzi. A co do przyzwolenia na wypalanie traw – to nie ma go w polskim prawie już od dawna, a jednak co roku problem pojawia się z wiosną. Płonące łąki i nieużytki to z jednej strony efekt celowego podpalania przez rolników, z drugiej – przypadkowych zaprószeń.
Wypalania traw zakazuje wiele aktów prawnych, najistotniejszy jednak w tym przypadku wydaje się kodeks wykroczeń, w którym zapisano możliwość ukarania sprawcy grzywną do 5 tys. zł. Kodeks karny stanowi natomiast, że gdyby wypalanie traw przerodziło się w pożar pobliskich zabudowań lub lasu, który pociągnąłby za sobą straty mienia o znacznej wartości lub sprowadził bezpośrednie zagrożenie zdrowia i życia ludzi, sprawca mógłby zostać ukarany pozbawieniem wolności od roku do lat 10.
Do wypalania traw odnoszą się także ustawa o ochronie środowiska i ustawa o lasach. Ważną informacją dla rolników wzniecających ogień może być ta, że dotkliwe kary może nałożyć także Agencja Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa. Rolnikowi, który nie przestrzega zakazu, grozi zmniejszenie dotacji o 3 do 5 proc., a jeśli zostanie mu udowodnione celowe działanie – nawet o 20 proc. W skrajnych przypadkach recydywiści mogą być pozbawieni dopłat w ogóle.
Podstawa prawna
Art. 82, art. 156 ustawy z 20 maja 1971 r. – Kodeks wykroczeń (t.j. Dz.U. z 2013 r. poz. 482). Art. 163–164 ustawy z 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny (Dz.U. nr 88, poz. 553 ze zm.). Art. 124, art. 131 ustawy z 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody (t.j. Dz.U. z 2013 r. poz. 627). Art. 30 pkt 3 ustawy z 28 września 1991 r. o lasach (t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 1153). Rozporządzenie Rady Ministrów z 14 kwietnia 2004 r. w sprawie szczegółowych warunków i trybu udzielania pomocy finansowej na wspieranie działalności rolniczej na obszarach o niekorzystnych warunkach gospodarowania objętej planem rozwoju obszarów wiejskich (Dz.U. nr 73, poz. 657).