7 śmiercionośnych broni Rosji

1 P-800 Oniks

Przeciwokrętowy odrzutowy pocisk manewrujący P-800 może być wystrzeliwany zarówno z lądu, powietrza jak i z jednostek morskich i podwodnych. Pocisk osiąga prędkość ponaddźwiękową od 2 do 2,5 macha. P-800 lata w profilu sea-skimming (po wystrzeleniu utrzymują one stosunkowo niski pułap lotu - maksymalnie kilkaset metrów nad powierzchnią). W praktyce oznacza to utrudnienie w wykryciu przez radary i sensory przeciwnika wykorzystujące podczerwień. Obrona dostrzega lecący pocisk dopiero na horyzoncie, co przy prędkości ponaddźwiękowej daje jej tylko sekundy na jakąkolwiek reakcję. Ważący niemal 4 tony pocisk jest naprowadzany radarem i może niszczyć cele w zasięgu od 120 do nawet 300 km.

Na ilustracji widoczny pocisk PJ-10 BrahMos, który jest rosyjsko-indyjską wersją P-800, wykorzystywaną przez indyjską marynarkę wojenną.

fot. Indian Navy [CC BY-SA 2.5, Wikimedia Commons

2 Su-35

Su-35 to myśliwiec wielozadaniowy, który powstał w ramach rosyjskiego programu zastąpienia wysłużonego modelu Su-27. Radzieccy konstruktorzy otrzymali polecenie, by zbudować maszynę, która będzie w stanie walczyć z amerykańskim myśliwcem przewagi powietrznej F-15 Eagle.

Według rosyjskiego producenta myśliwiec Su-35 ustępuje obecnie jedynie supernowoczesnemu F-22 Raptor, którego Amerykanie nie oferują w sprzedaży innym państwom. Najnowsza wersja Su-35 weszła do seryjnej produkcji w 2014 roku. Siły powietrzne Rosji zamówiły jak dotąd 48 egzemplarzy, które mają być dostarczone jeszcze w bieżącym roku. Samolot ma 12 węzłów uzbrojenia, do których można podwiesić broń różnego typu o łącznej masie 8 ton. W stanie bojowym Su-35 wyposażony jest m.in. w bomby naprowadzane laserowo oraz kierowane pociski rakietowe typu powietrze-powietrze.

fot. Rob Schleiffert (Su-35) [CC BY-SA 2.0], Wikimedia Commons

3 Torpedy typu 53-65

To broń podwodna uznana za szczególnie niebezpieczną przez marynarkę wojenną USA. Rosyjskie torpedy typu 53-65 są wposażone w system detekcji kilwateru, czyli śladu zaburzonej wody, który ciągnie się za każdą jednostką pływającą. Standardową obroną przeciw naprowadzanym torpedom jest wytwarzanie fałszywych sygnałów, które mają na celu zmylenie pocisku. Jednak rosyjskie torpedy 53-65 śledzą ślad wodny celu i podążają za nim jak wąż, po linii sinusoidy. Konwencjonalna obrona przeciwtorpedowa nie stanowi dla nich żadnej przeszkody.

Głowica bojowa zawiera pond 300 kg ładunku, a zasięg pocisku wynosi od 18 do 22 km. Rosyjska konstrukcja zmusiła USA do opracowania nowego systemu obrony przeciwtorpedowej - Surface Ship Torpedo Defense (SSTD) - której zadaniem jest wykrywanie i przechwytywanie wystrzelonej torpedy manewrującej.

fot. PH2 Paul A. Vise [Public domain], Wikimedia Commons

4 Czołg T-90

Rosyjski czołg T-90 jest produkowany seryjnie od ponad 20 lat i należy do najnowocześniejszych jednostek tego typu na świecie. Wyposażono go m.in. w pancerz reaktywny nowej generacji. Składa się on z kostek wypełnionych ładunkiem wybuchowym. W przypadku, kiedy pocisk trafia T-90, kostki pancerza reaktywnego eksplodują. Taka kontreksplozja redukuje przebijalność nacierające pocisku i rozprasza jego siłę.

Silnym punktem czołgów T-90 jest także system ochrony Sztora. Umieszczone po bokach lufy reflektory promieniowania podczerwonego zakłócają systemy naprowadzania rakietowych pocisków przeciwpancernych. Czołg T-90 potrafi bronić się także przeciw pociskom samonaprowadzającym się laserowo. System Sztora wykrywa moment, w którym czołg został naświetlony laserem nadlatującego pocisku i w ciągu 3 sekund wystrzeliwuje w kierunku pocisku granaty, które tworzą zasłonę antylaserową w odległości 55-70 metrów od czołgu.

fot. Autor: User:Jno, CC BY-SA 1.0, Wikimedia Commons

5 Okręty podwodne o napędzie atomowym z pociskami balistycznymi klasy SLBM

Zimnowojenny wyścig zbrojeń między USA a ZSRR spowodował znaczne rozbudowanie arsenałów m.in. broni atomowej u obu rywalizujących mocarstw. Szczególnie silnie rozwijane były morskie systemy balistyczne (w tym pociski klasy SLBM, ang. Submarine-launched Ballistic Missile - pociski balistyczne wystrzeliwane z okrętów podwodnych). Od lat 90. ubiegłego wieku Rosjanie projektują nowe okręty z napędem atomowym, które są przeznaczone do przenoszenia rakietowych pocisków balistycznych (tzw. okręty klasy Borei).

Do tej klasy okrętów zalicza się tylko kilka najnowocześniejszych jednostek podwodnych, m.in. K-550 Aleksander Newski czy K-535 Jurij Dołgoruki. W służbie na morzach i oceanach Rosja ma aktualnie trzy okręty tej klasy, trzy kolejne są w budowie (Kniaź Włodzimierz, Oleg i Suworow).

fot. Bellona Foundation?CP\M at en.wikipedia, źródło: Wikimedia Commons

6 Tu-160

Najcięższy samolot bojowy świata, który może przenosić do 28 ton bomb i pocisków. Według nomenklatury NATO nazywany jest "Blackjack". Jest to bombowiec strategiczny z czterema silnikami turboodrzutowymi, który może rozwinąć prędkośc do 2 machów (ok. 2 000 km/h). Porównywalne parametry do Tu-160 mają tylko amerykańskie ciężkie bombowce strategiczne dalekiego zasięgu, takie jak Rockwell B-1B Lancer czy superforteca Boeing B-52.

Podstawowym uzbrojeniem rosyjskiego superbombowca jest 6 pocisków manewrujących Raduga Ch-55 z głowicami jądrowymi o mocy 200 kiloton każda (dla porównania bomba Fat Man zrzucona w 1945 roku na Nagasaki miała moc "zaledwie" 20 kiloton).

Tu-160, Kremlin.ru [CC BY 3.0, Wikimedia Commons