Zakupiona rzecz zamiast okazać się przydatna, może wyrządzić szkodę. Konsument ma prawo wystąpić o odszkodowanie do producenta, który nie może wyłączyć ani ograniczyć swojej odpowiedzialności.
Odpowiedzialnością za produkt o właściwościach niebezpiecznych może zostać obciążony producent, który wytworzył go w ramach swojej działalności, nawet jeśli była to produkcja rzemieślnicza lub chałupnicza albo prowadzona nielegalnie. Z roszczeniem do niego może wystąpić każdy, kto doznał szkody spowodowanej niebezpiecznymi właściwościami produktu. Może więc to być nawet przypadkowy przechodzień, który został poszkodowany wówczas, gdy z produktu korzystała inna osoba.
Za produkt niebezpieczny uważa się rzecz ruchomą, nawet połączoną z inną, także zwierzęta i energię elektryczną, gdy nie zapewnia on bezpieczeństwa, jakiego można oczekiwać, biorąc pod uwagę jego normalne zużycie. O tym, czy jest on bezpieczny, decydują więc okoliczności z chwili wprowadzenia go do obrotu. Bierze się pod uwagę na przykład sposób, w jaki został zaprezentowany na rynku, oraz informacje o jego właściwościach, które zostały podane konsumentom.
Natomiast dla oceny bezpieczeństwa nie ma żadnego znaczenia sposób wprowadzenia go do obrotu, czy odbyło się to na podstawie umowy sprzedaży, dostawy, a nawet leasingu oraz z jakimi informacjami został przekazany konsumentowi. Chodzi tutaj o ostrzeżenia, informacje o przydatności, o granicy odporności materiału, z jakiego został wykonany, na temperaturę, środki chemiczne oraz określone zabiegi konserwacyjne.
Odpowiedzialność obejmuje przede wszystkim używanie produktu zgodnie ze zwykłym przeznaczeniem. Producent odpowiada za szkodę na mieniu tylko wówczas, gdy rzecz zniszczona lub uszkodzona należy do zwykle przeznaczonych do osobistego użytku, a poszkodowany wykorzystywał ją w tym celu. Na przykład konsument może domagać się od niego odszkodowania za zniszczoną odzież, którą miał na sobie podczas wybuchu kuchenki mikrofalowej, ale nie może żądać ceny futra, twierdząc, że ubrany w nie podgrzewał obiad. Natomiast odszkodowanie za szkodę w mieniu nie obejmuje uszkodzenia produktu ani korzyści, jakie poszkodowany mógłby osiągnąć, używając go. Nie przysługuje też, gdy szkoda w mieniu nie przekracza równowartości 500 euro.
Producent nie ponosi odpowiedzialności wówczas, gdy nie wprowadził produktu do obrotu bądź produkt znalazł się tam niezależnie od prowadzonej przez niego działalności, bo na przykład zrobiła to osoba, która go ukradła.
Jego odpowiedzialność zostaje wyłączona także, gdy niebezpieczne właściwości produktu ujawniły się dopiero po wprowadzeniu go do obrotu. Wyjątek ma miejsce, wówczas gdy niebezpieczne właściwości wynikały z przyczyny tkwiącej wcześniej w tym produkcie bądź nie można było ich przewidzieć, uwzględniając stan nauki i techniki. Chodzi tu o moment wprowadzenia go do obrotu.
Nie może np. odpowiadać za produkt wówczas, gdy został on skradziony z magazynu, jeszcze przed poddaniem go kontroli jakości i np. sprzedany i w ten sposób wprowadzony do obrotu.
Na takich zasadach jak producent odpowiadają: wytwórca materiału, surowca albo części składowych. Mogą jednak oni uniknąć odpowiedzialności, wówczas gdy wyłączną przyczyną szkody była wadliwa konstrukcja produktu albo wskazówki producenta.
Roszczenia o naprawienie szkody wyrządzonej przez produkt niebezpieczny przedawniają się po upływie trzech lat od dnia, w którym poszkodowany dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o niej lub o osobie zobowiązanej do naprawienia.