Wsparcie udzielane osobom niemającym miejsca zamieszkania powinno mieć kompleksowy i interdyscyplinarny charakter. Dlatego zdaniem dr. Adama Bodnara, rzecznika praw obywatelskich (RPO), potrzebne jest powołanie pełnomocnika Rady Ministrów, który będzie koordynował pracę różnych resortów w tym zakresie.
W wystąpieniu, które skierował w tej sprawie do premier Beaty Szydło, wskazuje, że rozwiązywanie problemu bezdomności wiąże się nie tylko z zapewnieniem odpowiednich miejsc do zamieszkania, ale też dostępem do wielu usług publicznych, takich jak opieka medyczna, pomoc prawna czy edukacja, oraz podstawowych warunków godnego życia. RPO zwraca uwagę, że wspomniane kwestie należą do właściwości różnych działów administracji rządowej. Zasadne wydaje się więc powołanie pełnomocnika rządu ds. przeciwdziałania bezdomności, który koordynowałby pracę poszczególnych ministerstw.
Jako argument przemawiający za takim rozwiązaniem rzecznik przywołuje wyniki kontroli NIK, opublikowanej w lipcu 2014 r., w trakcie której sprawdzano działania administracji publicznej na rzecz bezdomnych. Wynika z niej, że jej organy świadczyły tym osobom tylko doraźną pomoc, a nie podejmowały w odpowiednim zakresie systemowych działań, które byłyby ukierunkowane na ograniczanie skali zjawiska bezdomności. W opinii izby celowe jest wdrożenie ogólnokrajowych zasad prowadzenia polityki społecznej w stosunku do osób dotkniętych tym problemem w podobny sposób, jak zrobiły to Szwecja, Niemcy czy Francja. RPO podkreśla, że postulat dotyczący koordynacji działań przeciwko bezrobociu był też wielokrotnie zgłaszany przez wiele organizacji społecznych.
Ponadto w ocenie Adama Bodnara efektywne przeciwdziałanie zjawisku bezrobocia wymaga powołania wyspecjalizowanego pełnomocnika nie tylko ze względu na konieczność koordynacji prac różnych resortów, ale również inicjowania działań, które wykraczają poza właściwość każdego z nich. Organ, który byłby umiejscowiony w ramach administracji rządowej, mógłby planować systemowe i międzyresortowe działania zmierzające do ograniczania skali tego problemu społecznego, a następnie sprawdzać, jak są wykonywane przez odpowiednie ministerstwa.