Stowarzyszenie wystąpiło o udostępnienie życiorysu kierownika jednego z wydziałów w urzędzie wojewódzkim. Dokument znajduje się w aktach osobowych tego pracownika. Czy stanowi on informację publiczną oraz czy urząd ma obowiązek jego udostępnienia w trybie ustawy z 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej?
W przypadku urzędnika, który pełni kierownicze stanowisko i jest funkcjonariuszem publicznym, jego życiorys włączony do akt osobowych staje się informacją publiczną. Jego udostępnienie można jednak ograniczyć m.in. z uwagi na ochronę prywatności. Trzeba wówczas przeanalizować, czy informacje zawarte w życiorysie dotyczą sfery prywatnej, czy publicznej tej osoby i udostępnić je w odpowiednim zakresie.
Podstawowym problemem, z jakim w tym przypadku musi się zmierzyć urząd, jest ocena, czy taki dokument stanowi informację publiczną, a więc czy jest to dokument urzędowy, czy też prywatny. Przed takim dylematem stanął też jeden z urzędów wojewódzkich, do którego obywatel zwrócił się o udostępnienie życiorysu kierownika oddziału spraw obronnych. Jak wskazywał wnioskodawca, życiorys urzędnika stanowi informację publiczną, w szczególności w części dotyczącej jego przynależności partyjnej oraz pełnienia funkcji społecznych lub publicznych. Chciał on się również dowiedzieć, czy pracownik ten w przeszłości należał do komunistycznego aparatu partyjnego, czy był funkcjonariuszem Służby Bezpieczeństwa w poprzednim ustroju oraz jakie czynności partyjne wówczas wykonywał.
Dyrektor generalny urzędu wojewódzkiego uznał, że życiorys osoby zatrudnionej w urzędzie jest dokumentem prywatnym, który nie stanowi informacji publicznej. Jednocześnie jednak w osobnym piśmie poinformował wnioskodawcę, że nie zawiera on informacji na temat pełnionych funkcji publicznych, w tym również w poprzednim ustroju komunistycznym.
Obywatel poskarżył się na bezczynność organu do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, który w wyroku z 12 czerwca 2014 r. (sygn. II SAB/Bk 23/14) uznał, że wbrew zapatrywaniu organu życiorys urzędnika stanowi informację publiczną w rozumieniu ustawy o dostępie do informacji publicznej (u.d.i.p.). Zauważył przy tym, że osoba, której dotyczy wniosek, jest zatrudniona w urzędzie wojewódzkim, jest funkcjonariuszem publicznym i pełni kierownicze stanowisko. W ocenie sądu w momencie zatrudnienia przez organ, życiorys pracownika stanowiący składową akt osobowych przetwarzanych przez organ administracji dla różnych celów, traci przymiot dokumentu prywatnego (który co do zasady nie stanowi informacji publicznej.) Jak zaznaczył WSA, udostępnienie tej informacji może jednak podlegać ograniczeniom, m.in. z uwagi na prywatność danej osoby, przy czym nie dotyczy to informacji mających związek z pełnieniem funkcji publicznych, w tym warunków ich powierzenia i wykonywania. W takiej sytuacji urząd powinien dokonać analizy życiorysu funkcjonariusza publicznego pod tym kątem i albo wydać decyzję odmawiającą udzielenia informacji publicznej, albo udostępnić życiorys po dokonaniu anonimizacji jego części odnoszących się do sfery prywatnej urzędnika. W przypadku gdy życiorys zawiera wyłącznie elementy związane z życiem prywatnym, nie powinien być udostępniany w trybie u.d.i.p.
Podobne stanowisko zajął WSA w Warszawie, który w wyroku z 23 listopada 2010 r. (sygn. akt II SAB/Wa 271/10) uznał, że informacje o życiorysie zastępcy prezesa agencji rządowej (Polskiej Agencji Rozwoju Przedsiębiorczości), które mają bezpośredni związek z pełnioną funkcją i zdecydowały o powierzeniu mu jej, stanowią informację publiczną i podlegają udostępnieniu zgodnie z u.d.i.p., przy czym może to nastąpić także za pośrednictwem Biuletynu Informacji Publicznej.
Podstawa prawna
Art. 1 ust. 1, art. 3 ust. 1, art. 5 ust. 2 i art. 6 ust. 1 pkt 2 lit. d ustawy z 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 782 ze zm.).