biblioteka prawnika
Publikacje dotyczące prawa sportowego to prawdziwa rzadkość na rynku wydawnictw prawniczych. Dlaczego? Nie mam pojęcia. Bo naprawdę jest o czym pisać. Od przełomowego meczu piłki nożnej pomiędzy reprezentacjami Anglii i Szkocji, który odbył się w Glasgow w 1872 r., zaczęła się prawdziwa sportowa rewolucja. Współzawodnictwo zyskało wymiar międzynarodowy, uległo komercjalizacji, profesjonalizacji i instytucjonalizacji. Stało się przedsięwzięciem wymagającym odpowiednich nakładów. Dlatego też prawo okazało się być niezbędnym narzędziem umożliwiającym jego funkcjonowanie i kontrolowanie.
Nie ma wątpliwości, że obecnie stanowi ono niezwykle złożony system normatywny tworzony na poziomie krajowym i ponadnarodowym. I chociażby z tego względu prezentowana monografia to ciekawa pozycja. Publikacja zawiera kompleksowe omówienie procesu kształtowania się unijnej polityki sportowej, w którym niebagatelną rolę odegrał Trybunał Sprawiedliwości. Już w 1974 r. sędziowie TS po raz pierwszy musieli zbadać zgodność praktyk stosowanych we współzawodnictwie z prawem unijnym. Uznali wówczas, że uprawianie sportu podlega prawu wspólnotowemu w takim zakresie, w jakim stanowi działalność gospodarczą. Stworzyli w ten sposób podwaliny konstytucji sportu, przez autorkę książki zdefiniowaną jako idea, która ma „uporządkować procesy zachodzące w związku z funkcjonowaniem sportu w sferze wyznaczonej obowiązywaniem prawa UE”.
W monografii trochę miejsca poświęcono również formom rozwiązywania sporów związanych ze współzawodnictwem. Uważam jednak, że za mało. W tym obszarze często bowiem dochodzi do konfliktów o zróżnicowanym charakterze. W przeszłości były one zapewne rozwiązywane przez samych zainteresowanych lub przez sądy koleżeńskie. Rozwój nowoczesnego sportu wymusił jednak zmiany. Obecnie w grę wchodzą już głównie postępowania sądowe oraz alternatywne metody rozwiązywania sporów w drodze arbitrażu, mediacji i koncyliacji.
Dużym plusem omawianej pozycji jest to, że autorka wyczerpująco analizuje sposoby, w jakie Trybunał Sprawiedliwości oceniał konkretne praktyki sportowe w świetle swobód gospodarczych i reguł konkurencji.