Orzeczenie
Obowiązek zapłaty grzywny nałożonej co prawda już po fuzji, ale za wykroczenia popełnione wcześniej przez przejmowaną firmę, przechodzi na przejmujące przedsiębiorstwo – orzekł luksemburski Trybunał Sprawiedliwości.
Chodziło o spółkę Modelo Continente Hipermercados (MCH) i jej spór przed portugalskim sądem z państwowym organem nadzorującym warunki pracy (ACT). MCH przejęła wcześniej inną firmę – Good and Cheap. Już po zarejestrowaniu w rejestrze handlowym projektu połączenia okazało się, że podmiot przejmowany naruszył przepisy dotyczące czasu pracy pracowników. ACT doręczył protokoły z kontroli i decyzję o karze kilka dni po zarejestrowaniu fuzji spółek. W związku z nią MCH przejęła cały majątek Good and Cheap – zarówno aktywa, jak i pasywa.
I nie byłoby żadnych wątpliwości co do tego, że przedsiębiorstwo przejmujące płaci grzywny za przejmowane, gdyby decyzja o nałożeniu kary była znana w chwili łączenia się firm. Skoro jednak informacja o konieczności zapłaty pojawiła się po fuzji, to – jak dowodziły MCH i popierający ją przed TS rząd niemiecki – akcjonariusze i wierzyciele spółki przejmującej zostali postawieni przez urząd publiczny wobec faktu, którego nie byli w stanie przewidzieć i ocenić w chwili połączenia. Istota sporu sprowadzała się zatem do rozstrzygnięcia, czy grzywna ustalona dopiero po połączeniu stanowi pasywa przejętej firmy.
Kluczowa była w tym zakresie wykładnia dyrektywy 78/855/EWG (ujednoliconej dyrektywą 2011/35/UE), dotyczącej łączenia się spółek akcyjnych.
Europejscy sędziowie, zapytani przez krajowy sąd, za właściwy uznali pogląd prezentowany przez ACT i rząd portugalski. Orzekli, że skoro bez przeniesienia na spółkę przejmującą odpowiedzialności za wykroczenia spółki przejmowanej odpowiedzialność taka by wygasła, to byłoby to sprzeczne z samym charakterem połączenia przez przejęcie. Działoby się to więc z naruszeniem prawa Unii. Tymczasem chroni ono interesy osób trzecich, które są lub mogą być wierzycielami spółki przejmowanej. Do tej drugiej kategorii należą podmioty, które nie zostały wprawdzie zaklasyfikowane jako uprawnione w chwili połączenia, ale mogą stać się wierzycielami po fuzji z powodu sytuacji i procedur, które rozpoczęły się, kiedy istniała jeszcze firma przejmowana. Gdyby przyjąć odmienny pogląd, interes państw członkowskich, których organy nałożyły grzywnę (tak jak miało to miejsce w przypadku Good and Cheap) nie byłby chroniony. Dlatego spółka przejmująca odpowiada za długi przejmowanej – także te, które zostały ujawnione lub które powstały wskutek decyzji administracyjnych wydanych po połączeniu – podkreślili sędziowie Trybunału Sprawiedliwości.
ORZECZNICTWO
Wyrok TSUE z 5 marca 2015 r. w sprawie C-343/13. www.serwisy.gazetaprawna.pl/orzeczenia