W zeszłorocznych wyborach rady gminy radnym został dyrektor powiatowego zespołu opieki zdrowotnej, który prowadzi działalność w budynku stanowiącym własność komunalną. Budynek jest zajmowany na podstawie umowy użyczenia na czas oznaczony. Czy radny naruszył zakaz prowadzenia działalności gospodarczej z wykorzystaniem mienia komunalnego?
Nie, radny nie naruszył zakazu określonego w art. 24f ust. 1 ustawy z 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (dalej u.s.g.). Zgodnie z tym przepisem radni nie mogą prowadzić działalności gospodarczej na własny rachunek lub wspólnie z innymi osobami z wykorzystaniem mienia komunalnego gminy, w której radny uzyskał mandat, a także zarządzać taką działalnością lub być przedstawicielem czy pełnomocnikiem w prowadzeniu takiej działalności. Dyrektor powiatowego zespołu opieki zdrowotnej, wybrany na radnego, nie jest też zobowiązany do zaprzestania prowadzenia tej działalności gospodarczej w ciągu 3 miesięcy od dnia złożenia ślubowania. Taki obowiązek wynika z kolei z art. 24f ust. 1a u.s.g. Nie można zarzucić radnemu naruszenia art. 24f ust. 1 u.s.g., ponieważ podmiot leczniczy, działający w formie samodzielnego publicznego zakładu opieki zdrowotnej, nie jest przedsiębiorcą w rozumieniu ustawy z 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej. Wynika to z art. 2 ust. 1 pkt 4 ustawy z 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (dalej: u.d.l.).
Pogląd ten potwierdza wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 21 listopada 2014 r. (sygn. akt II OSK 2769/14, www.orzeczenia.nsa.gov.pl) wydany w podobnym stanie faktycznym. W uzasadnieniu NSA wskazał, że skoro przepisy u.d.l. wyraźnie mówią, że: po pierwsze, samodzielny publiczny zakład opieki zdrowotnej nie jest przedsiębiorcą; po drugie, wprowadzają obowiązek wyposażenia tego podmiotu leczniczego w odpowiedni majątek państwowy lub komunalny, i po trzecie, określają źródła finansowania, to nie można uznać, że radny będący jego dyrektorem narusza art. 24f ust. 1 u.s.g. Odmienna ocena tego stanu faktycznego byłaby niezgoda z celem zakazu ustanowionego w tym przepisie. Dlatego radny nie musi rezygnować z pełnionej funkcji. Brak będzie też przesłanek do pozbawienia go mandatu na podstawie art. 383 par. 1 pkt 5 kodeksu wyborczego.
Podstawa prawna
Art. 383 par. 1 pkt 5 ustawy z 5 stycznia 2011 r. – Kodeks wyborczy (Dz.U. nr 21, poz. 112 ze zm.). Art. 24f ust. 1 i 1a ustawy z 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t.j. Dz.U. z 2013 r. poz. 594 ze zm.). Art. 2 ust. 1 pkt 4, art. 4 ust. 1 pkt 2, art. 54 ust. 1, art. 55 ust. 1, art. 55 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy z 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (t.j. Dz.U. z 2013 r. poz. 217). Art. 4 ustawy z 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (t.j. Dz.U. z 2013 r. poz. 672 ze zm.).