Nie wszystkie związki kończą się ślubem – tak bywa. Niektóre mimo najszczerszych chęci partnerów nigdy nie doprowadzą do zawarcia małżeństwa – nie pozwala na to prawo. Kto należy do tej grupy?

Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2012r. poz. 788) wymienia powody, które negatywnie wpływają na możliwości wstąpienia w związek małżeński zgodnie z prawem.

Są to:
• Wiek – narzeczeni muszą mieć ukończone 18 lat. W wyjątkowych sytuacjach kobieta może zawrzeć małżeństwo wcześniej. Wtedy dolna granica przesuwa się do 16 roku życia.
• Całkowite ubezwłasnowolnienie. Osoba, której dotyczy ubezwłasnowolnienie pozbawiona jest możliwości samodzielnego decydowania o sobie. Dokonanie czynności prawnej, jaką jest zawarcie małżeństwa miałoby zbyt duży wymiar i wpływ na dalsze życie tego człowieka. Zakaz ten ma chronić jego samego i ewentualny majątek.
• Choroba psychiczna albo niedorozwój umysłowy. Ustawodawca kierował się podobnymi przesłankami, jak w przypadku ubezwłasnowolnienia całkowitego. Jednakże sąd może wyrazić zgodę na takie małżeństwo jeżeli uzna, że stan zdrowia lub umysłu narzeczonego nie zagraża małżeństwu ani zdrowiu przyszłego potomstwa. O ile osoba ta nie jest ubezwłasnowolniona całkowicie.
• Bigamia – polskie prawo jej zakazuje, dlatego osoba która pozostaje już w związku małżeńskim nie może zawrzeć kolejnego.
• Pokrewieństwo i powinowactwo w linii prostej oraz fakt bycia rodzeństwem. Wyjątkiem są powinowaci, którzy powołując się na ważne powody mogą otrzymać zgodę sądu.
• Stosunek przysposobienia. Osoba przysposobiona i przysposabiająca nie mogą wziąć ślubu. Adopcja ma stworzyć pomiędzy osobami takie same relacje, jak pokrewieństwo w linii prostej, dlatego prawo nie zezwala na inne powiązania.
Jeżeli mimo istniejących przeszkód doszło do zawarcia małżeństwa można je unieważnić powołując się na powyższe argumenty.