17 listopada 2008 r. Trybunał Konstytucyjny rozpoznał skargę konstytucyjną dotyczącą odrzucenia przez sąd środka odwoławczego lub środka zaskarżenia bez wezwania o uiszczenie opłaty.

Trybunał orzekł, że odrzucenie przez sąd nieopłaconej apelacji wniesionej przez adwokata, radcę prawnego lub rzecznika patentowego, bez uprzedniego wezwania do uiszczenia należnej opłaty, jest zgodne z konstytucją.

Zdaniem Trybunału Konstytucyjnego skarżący kwestionował w istocie art. 1302 par. 3 Kodeksu postępowania cywilnego, zgodnie z którym sąd odrzuca nieopłacone środki odwoławcze lub środki zaskarżenia wniesione przez profesjonalnego pełnomocnika podlegające opłacie podstawowej bez uprzedniego wezwania do uiszczenia opłaty.

Trybunał stwierdził, że wniesienie nieopłaconych zarzutów w postępowaniu nakazowym można uznać za mieszczące się w zakresie regulacyjnej swobody ustawodawcy. Chodzi o sytuację, gdy strona jest reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika. Rygoryzm przewidziany przez ustawodawcę jest natomiast niedopuszczalny, gdy strona działa sama. W tej sprawie kwestia wyłączenia prawa do zaskarżenia wyroku sądu pierwszej instancji nie zachodziła, tym samym nie można mówić o naruszeniu konstytucji. Rygoryzm przewidziany dla pism procesowych wnoszonych przez profesjonalnego pełnomocnika ustanowiony przez art. 1302 par. 3 k.p.c. nie może być uznany za nadmierny.

Brak jest w szczególności podstaw do uznania, ze nałożony przez ustawodawcę rygor odrzucenia nieopłaconej apelacji wniesionej przez stronę reprezentowaną przez profesjonalnego pełnomocnika narusza prawo do zaskarżenia orzeczenia wydanego przez sąd pierwszej instancji, a tym samym prawo do sądu.

Rozprawie przewodniczył wiceprezes TK Janusz Niemcewicz, a sprawozdawcą był sędzia TK Marek Mazurkiewicz.

Sygn akt: SK 33/07

TK/AS