Nadanie terminowi do wniesienia subsydiarnego aktu oskarżenia charakteru prekluzyjnego nie może zostać uznane za naruszenie zasad sprawiedliwej procedury sądowej, orzekł Trybunał Konstytucyjny w wyroku z dnia 25 września 2012 r.

Problem konstytucyjny w sprawie polegał na tym, czy ustanowienie miesięcznego terminu prekluzyjnego dla wniesienia posiłkowego aktu oskarżenia pozbawia pokrzywdzonego niezbędnych uprawnień procesowych, naruszając tym samym standardy sprawiedliwej procedury.

Oceniając konstytucyjność zaskarżonego przepisu, Trybunał wziął pod uwagę słuszny interes osoby wskazywanej przez pokrzywdzonego jako rzekomego sprawcę przestępstwa. Osobę tę chroni konstytucyjne domniemanie niewinności i z tego względu musi ona być uważana za niewinną, dopóki jej wina nie zostanie stwierdzona prawomocnym wyrokiem sądu. Chodzi tu o osobę, w przypadku której właściwe organy państwowe, pomimo ponownego zbadania sprawy, nie znajdują podstaw do prowadzenia postępowania karnego- wyjaśnił Trybunał. Zdaniem TK osoba ta ma prawo oczekiwać, że decyzja w kwestii prowadzenia przeciwko niej postępowania karnego zostanie podjęta bez zbędnej zwłoki, w jednoznacznie określonych przez prawo ramach czasowych.

W opinii TK możliwość przywracania terminu do wniesienia subsydiarnego aktu oskarżenia prowadziłaby także do wydłużenia stanu niepewności co do postępowania karnego w wypadku osoby wskazywanej jako sprawca przestępstwa. Czasowe ograniczenie prawa do wniesienia subsydiarnego aktu oskarżenia ma bowiem na celu zabezpieczenie potencjalnego sprawcy przed sytuacją, że oto pozostaje on w długotrwałym stanie zależności od pokrzywdzonego, dysponującego prawem do inaugurowania postępowania sądowego przeciwko niemu- argumentował TK.

W ocenie Trybunału Konstytucyjnego nadanie terminowi do wniesienia subsydiarnego aktu oskarżenia charakteru prekluzyjnego nie może zostać uznane za naruszenie zasad sprawiedliwej procedury sądowej w stopniu uzasadniającym stwierdzenie niezgodności tego rozwiązania z art. 45 ust. 1 konstytucji. Przyjęte rozwiązanie mieści się w zakresie swobody regulacyjnej pozostawionej ustawodawcy przez prawodawcę konstytucyjnego.

Zdanie odrębne zgłosiła sędzia TK Teresa Liszcz.

PS/źródło:TK

Zobacz także:

TK: Brak możliwości zaskarżenia postanowienia PKW jest niezgodny z konstytucją

TK: Komornikiem można zostać bez aplikacji