W dniu 5 listopada 2010 roku Minister Sprawiedliwości Krzysztof Kwiatkowski, Sekretarz Stanu w Ministerstwie Sprawiedliwości – Stanisław Chmielewski oraz Barbara Wilamowska – Koordynator Ministra Sprawiedliwości ds. Krajowego Programu Przeciwdziałania Narkomanii wzięli udział w konferencji pt. „Polityka karna w świetle problematyki narkomanii”.

W trakcie spotkania zaprezentowano m.in. raport badań Instytutu Spraw Publicznych dotyczących kosztów stosowania art. 62 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii. Służba Więzienna podzieliła się swoim doświadczeniem w realizacji zadań z zakresu leczenie i terapii osób używających środki odurzające. Z kolei Prof. Krzysztof Krajewski zaprezentował szczegóły rozwiązań nowelizacji ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii.
Minister Krzysztof Kwiatkowski poświęcił swoje wystąpienie roli państwa i prawa w przeciwdziałaniu narkomanii.
Minister Sprawiedliwości przypomniał, że rozpoczynając w Ministerstwie Sprawiedliwości, w 2008 r. prace nad nowelizacją ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii miał świadomość, że w obszarze polityki karnej, reakcji karnej na przestępstwa z ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii jak również w odniesieniu do osób, które używają środków odurzających ani znowelizowana w 2000 r. ani też nowa ustawa o przeciwdziałaniu narkomanii z 2005 r. nie spełniły oczekiwań i założeń legislacyjnych.
W opinii Ministra Sprawiedliwości regulacje zamiast wpłynąć na ograniczenie podaży i popytu na środki odurzające oraz doprowadzić do znacznego wzrostu wykrywalności przestępstw związanych z obrotem, produkcją i przemytem tymi substancjami, doprowadziła do powstania nowej kategorii przestępców czyli osób uzależnionych, przy czym należy zaznaczyć, że uzależnienie od narkotyków, jest w naszym kraju jednostką chorobową.
Liczba przestępstw dotyczących art. 48 ustawy z roku 1997 za posiadanie środków odurzających w roku 1999 wyniosła 1 896, a po nowelizacji ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii w 2000 r. liczba ta zaczęła drastycznie wzrastać. Już w niespełna rok po nowelizacji liczba ta uległa podwojeniu i wyniosła 2 815, by w roku 2009 osiągnąć poziom 10 936 spraw osądzonych.
Jednocześnie po nowelizacji ustawy w 2000 r. nie odnotowano rekordowych wyników dla wykrywalności wprowadzania do obrotu środków odurzających na podstawie art. 43. ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii z 1997 r. O ile w roku 1999 liczba ta wyniosła 1714 skazań, po nowelizacji ustawy odnotowano spadek wyrażony liczbą skazań na poziomie 1417. Osiągnięty został zatem skutek odwrotny do zamierzeń legislacyjnych. W roku 2009 aż 6 802 sprawy za posiadanie zakończyły się skazaniem na karę pozbawienia wolności.
Minister Sprawiedliwości podkreślił, iż zmiany które mają zmienić niekorzystną tendencję to m.in.

Propozycja nowelizacji art. 70 mającą na celu wzmocnienie oferty leczenia jako alternatywy dla karania. Powyższy przepis daje możliwość zawieszenia postępowania w związku z poddaniem się podejrzanego oddziaływaniom leczniczym lub terapeutycznym, warunkujący podjęcie postępowania od efektów leczenia.

Propozycja art. 73 a czyli instytucji przerwy w odbywaniu kary na okoliczność odbycia leczenia w warunkach wolnościowych.

Nowa propozycja art. 70a nakładającą na organy prowadzące postępowanie obowiązek ustalania okoliczności związanych z faktem używania przez sprawcę środków odurzających.

  • Propozycja art. 62 a, która umożliwi organom sądu czy prokuratury podjąć działania wyrażające oportunizm ścigania wobec użytkowników środków odurzających, przy nie zmienionym statusie kryminalizacji posiadania środków odurzających.

PS/MS

Zobacz także:

OkrągłyStół w sprawie dopalaczy

Politykanarkotykowa w USA