Trybunał Konstytucyjny orzekł, że stosowanie środków przymusu bezpośredniego wymaga pełnego i szczegółowego uregulowania w ustawie.

Tymczasem w ocenie Trybunału w ustawie o Służbie Więziennej, jak i ustawie o BOR regulacje w tym zakresie są szczątkowe. Ustawodawca upoważnił bowiem prawodawcę rządowego do określenia przypadków, warunków i sposobów użycia środków przymusu bezpośredniego oraz trybu i zasad postępowania funkcjonariuszy stosujących środki przymusu bezpośredniego, czym, zdaniem Trybunału, naruszył konstytucję.

TK podkreślił, że ustawowe upoważnienie do wydania rozporządzenia nie może być blankietowe i pozostawiać prawodawcy rządowemu swobody w kształtowaniu merytorycznych treści rozporządzenia. W szczególności niezgodne z konstytucją jest upoważnienie, nie do samego wydania rozporządzenia w celu wykonania ustawy, lecz do samodzielnego uregulowania całego kompleksu zagadnień, co do których w tekście ustawy nie ma żadnych bezpośrednich unormowań czy wskazówek- ocenił Trybunał.

Zobacz: TK: Likwidacja ustnych egzaminów adwokackich zgodna z konstytucją

Zdaniem TK, kwestionowane przepisy ustawowe upoważniające do uregulowania w rozporządzeniach materie zastrzeżone dla ustaw, wadliwie określają także zakres spraw przekazanych do unormowania w aktach wykonawczych.

Trybunał stwierdził, że orzekanie o zgodności z konstytucją kwestionowanych przepisów rozporządzeń jest zbędne, ponieważ następstwem stwierdzenia niekonstytucyjności kwestionowanych upoważnień ustawowych jest utrata mocy obowiązującej wydanych na ich podstawie rozporządzeń.

Trybunał Konstytucyjny odroczył termin utraty mocy obowiązującej niekonstytucyjnych przepisów ustaw, a w konsekwencji również rozporządzeń wydanych na ich podstawie.

PS/źródło:TK

Zobacz także:

TK: Zasady zwrotu opłaty od skargi na postanowienie referendarza niekonstytucyjne