Europejski Trybunał Praw Człowieka orzekł, że ekstradycja obywatela do Turkmenistanu, w którym został on skazany prawomocnym wyrokiem, stanowiłaby naruszenie przepisów Europejskiej Konwencji Praw Człowieka, ponieważ narażałaby go na ryzyko stania się ofiara tortur lub nie humanitarnego traktowania.

W lipcu 1999 roku władze turkmeńskie wydały przeciwko Ivanowuczowi Soldatesko akt oskarżenia, w którym zarzuca mu się drobne przestępstwo. W październiku 1999 r. skarżący wyjechał na Ukrainę, co uczynił, jak twierdził, dla uniknięcia prześladowań na tle etnicznym, jakich już wcześniej doświadczył ze strony władz Turkmenistanu.

W 4 stycznia 2007 roku N. I. Soldatenko został aresztowany przez ukraińską policję i zatrzymany na potrzeby procesu ekstradycyjnego. 15 stycznia Europejski Trybunał Praw Człowieka zastosował wobec niego środek tymczasowy (zgodnie z art. 39 Regulaminu ETPCz), a także wskazał, że skarżący nie powinien być wydalony do Turkmenistanu aż do czasu wydania przez Trybunał wyroku. Soldatesko jest obecnie osadzony w instytucji penitencjarnej na Ukrainie i oczekuje na ekstradycję do Turkmenistanu

Biuro Prokuratora Generalnego jak i Zastępca Prokuratora Generalnego Turkmenistanu zażądali ekstradycji Soldateski , zapewniając, że nie będzie on dyskryminowany na tle społecznym, rasowym, czy też na tle przekonań religijnych.

Soldatenko zaskarżył turkmeński wyrok do Europejskiego Trybunału Praw Człowiek a w jego obronie złożyła także opinię Helsińska Fundacja Praw Człowieka.

Wyrok

Trybunał orzekł, że informacje na temat sytuacji w Turkmenistanie pokazują jasno, że ekstradycja do tego kraju stanowiłaby naruszenie art. 3 Konwencji, gdyż mogłaby narazić skarżącego na ryzyko stania się ofiarą tortur lub nie humanitarnego i poniżającego traktowania. Trybunał zauważył również, że skarżący nie miał do dyspozycji efektywnego środka odwoławczego, który umożliwiłby zakwestionowanie decyzji o ekstradycji na tej podstawie, że niesie ona ze sobą zagrożenie niehumanitarnego traktowania, co stanowi naruszenie art. 13 Konwencji. Trybunał stwierdził również, że ustawodawstwo ukraińskie nie przewiduje wystarczająco dostępnego i pewnego środka prawnego dającego gwarancję, że zatrzymanie w celu wydalenia nie będzie arbitralnie stosowane. To powoduje naruszenie art. 5 § 1 (f) Konwencji. Rząd ukraiński nie był w stanie wykazać, że skarżący miał do swojej dyspozycji jakikolwiek środek sądowego zbadania legalności swojego zatrzymania. To stanowi o naruszeniu art. 5 § 4 Konwencji.

HFPC/KZ

Zobacz także:

WSA: O wpisie na listę doradców podatkowych decyduje praktyka w doradztwie