Odrzucenia środka odwoławczego bez wezwania do uzupełnienia braków formalnych jest zgodne z konstytucją orzekł Trybunał Konstytucyjny.

Trybunał Konstytucyjny rozpoznał skargę konstytucyjną Gminnej Spółdzielni "Samopomoc Chłopska" w Koszalinie dotyczącą odrzucenia środka odwoławczego bez wezwania do uzupełnienia braków formalnych.

Trybunał Konstytucyjny orzekł, że art. 4248 § 1 w związku z art. 4245 § 1 pkt 3 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania w zakresie, w jakim przewiduje odrzucenie - bez wezwania do usunięcia braków - skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia niespełniającej wymogu wskazania przepisu prawa, z którym zaskarżone orzeczenie jest niezgodne, jest zgodny z art. 45 ust. 1 w związku z art. 2 oraz art. 31 ust. 3 konstytucji.

Zobacz: TK zbada konstytucyjność ograniczeń w dochodzeniu roszczeń przez osoby represjonowane

Skarżąca kwestionowała konstytucyjność przepisów Kodeksu postępowania cywilnego, które dopuszczają odrzucenie przez Sąd Najwyższy - bez wezwania do usunięcia braków - skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia, która nie spełnia wymogu wskazania przepisu prawa, z którym zaskarżone orzeczenie jest niezgodne.

Trybunał Konstytucyjny podkreślił, że pewien zakres formalizmu jest cechą każdego postępowania zmierzającego do realizacji konstytucyjnych praw i wolności jednostki, w tym także procesu cywilnego. W opinii Trybunału zasada sprawiedliwości proceduralnej nie sprzeciwia się ustanawianiu procedur wymagających spełnienia przez jednostki określonych wymogów dla realizacji lub ochrony swoich praw. Przyjęte procedury powinny mieć jednak charakter gwarancyjny, czyli umożliwiać, a nie ograniczać dochodzenie przyznanych jednostkom praw i wolności.

Zobacz: TK: Zwolnienie od kosztów sądowych nie jest formą wymierzania sprawiedliwości

Skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia jest nadzwyczajnym instrumentem badania legalności działalności orzeczniczej sądów powszechnych, służącym jednostce zamierzającej dochodzić wynagrodzenia szkody wyrządzonej przez niezgodne z prawem działanie organu władzy publicznej.

Obowiązek wskazania przepisu prawa, z którym zaskarżone orzeczenie jest niezgodne nawiązuje do samej istoty skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia. Wypełnienie tego wymogu umożliwia sądowi odróżnienie tej skargi od innych szeroko rozumianych środków zaskarżenia. W konsekwencji nie można uznać, że obowiązek wskazania przepisu prawa, z którym zaskarżone orzeczenie jest niezgodne, jest wymaganiem typowo formalnym, nieistotnym lub stanowi przejaw nadmiernego formalizmu procesowego.

W ocenie Trybunału Konstytucyjnego zakwestionowana procedura nie narusza zasady sprawiedliwości proceduralnej, gdyż nie ogranicza możliwości korzystania przez strony z praw i gwarancji procesowych. Wprowadza ona jedynie sankcję procesową w sytuacji, gdy pismo inicjujące szczególną procedurę nie określa istoty sprawy, od której zależy właściwość tej procedury.

Wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 12 lipca 2011 roku (Sygn. SK 49/08).

PS/źródło:TK

Zobacz także:

TK o nadaniu tytułowi egzekucyjnemu klauzuli wykonalności

TK: Ograniczenie odpowiedzialności operatora pocztowego zgodne z konstytucją