Uporządkowanie oraz ujednolicenie regulacji dotyczących środków przymusu bezpośredniego i broni palnej, w tym ich nazewnictwa oraz użycia i wykorzystania zakłada przyjęty przez Komisję Wspólną Rządu i Samorządu Terytorialnego projekt założeń projektu ustawy o środkach przymusu bezpośredniego i broni palnej.

Projekt założeń opracowało MSWiA, na podstawie rozwiązań wypracowanych przez specjalnie do tego powołany Międzyresortowy Zespół do spraw ujednolicenia zasad użycia środków przymusu bezpośredniego i broni palnej przez uprawnionych funkcjonariuszy.

Przygotowane w MSWiA założenia projektu ustawy mają charakter porządkujący i ujednolicający. Wprowadzają regulacje dotyczące posiadania i stosowania broni palnej oraz środków przymusu bezpośredniego łącznie dla 23 służb, formacji, podmiotów oraz grup osób m.in.: policji, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, pracowników ochrony osób i mienia, a także straży gminnych (miejskich), Żandarmerii Wojskowej, Służby Więziennej, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służb: Wywiadu Wojskowego i Kontrwywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Służby Celnej, czy służb porządkowych zabezpieczających imprezy masowe.

W opracowanych założeniach określono m.in. ogólny katalog środków przymusu bezpośredniego, przypadków i zasad użycia środków przymusu bezpośredniego i broni palnej. Przyjęto, że oprócz tego w projekcie powinny znaleźć się szczegółowe zapisy, zmieniające ustawy pragmatyczne, mówiące o tym, jakimi środkami przymusu bezpośredniego dysponują funkcjonariusze poszczególnych służb oraz w jakich okolicznościach mogą być przez nich używane.

Przy czym kryterium wyboru poszczególnych środków przymusu bezpośredniego, przypadków ich użycia, jak również przypadków użycia broni palnej - stanowiły wykonywane przez daną formację zadania ustawowe.

PS/źródło:MSWiA

Zobacz także:

TK: Środki przymusu bezpośredniego stosowane przez CBA niekonstytucyjne

Prokurator Generalny wnioskuje do TK w sprawie konstytucyjności środków przymusu bezpośredniego