W dniu 7 grudnia 2009 roku Trybunał Konstytucyjny rozpozna wniosek Rzecznika Praw Obywatelskich dotyczący ustawowej definicji "deportacji".

Trybunał Konstytucyjny orzeknie w sprawie zgodności art. 2 pkt 2 ustawy z dnia 31 maja 1996 roku o świadczeniu pieniężnym przysługującym osobom deportowanym do pracy przymusowej oraz osadzonym w obozach pracy przez III Rzeszę i Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich z art. 2 oraz art. 32 konstytucji.

Kwestionowana ustawa reguluje zasady przyznawania świadczenia pieniężnego dla wymienionego w sposób szczegółowy kręgu osób, które podlegały określonym w ustawie represjom. Represją w rozumieniu ustawy nie jest sama okoliczność przymusowej pracy, ale zastosowanie tego przymusu w zaostrzonej formie w postaci osadzenia w obozach pracy przymusowej, bądź deportacji do pracy przymusowej.

Kwestionowana ustawa dotyczy konkretnie określonej grupy ofiar i konkretnych rodzajów represji wojennych i okresu powojennego. Cechą uprawniającą do świadczenia pieniężnego jest szczególny rodzaj represji, a mianowicie osadzenie w obozach pracy przymusowej oraz deportacja do pracy w takich obozach. Kontrowersje zdaniem wnioskodawcy budzi kwestia dzieci, które były wywożone wraz z rodzicami, oraz dzieci, które urodziły się już w miejscu wykonywania pracy przymusowej przez matkę.

Świadczenia z tytułu pracy niewolniczej na rzecz III Rzeszy i ZSRR nie zostały przyznane wszystkim obywatelom polskim, którzy doznali represji w szczególnych warunkach. Zdaniem wnioskodawcy, przyjęcie powyższych kryteriów różnicujących prawo deportowanych do rekompensaty jest sprzeczne z konstytucyjną zasadą równości. Odmawia bowiem prawa do świadczenia osobom wykonującym pracę przymusową w podobnych warunkach. Zdaniem wnioskodawcy pozbawienie niektórych osób spośród deportowanych prawa do rekompensaty nie może być uzasadnione ograniczonymi możliwościami finansowymi państwa.

TK/AS

Zobacz także:

TK: Ocena z religii wliczona do średniej