Rada Ministrów przyjęła projekt ustawy o zmianie ustawy o lecznictwie uzdrowiskowym, uzdrowiskach i obszarach ochrony uzdrowiskowej oraz o gminach uzdrowiskowych oraz o zmianie niektórych innych ustaw, przedłożony przez ministra zdrowia.

W projekcie noweli zaproponowano nowe brzmienie definicji lecznictwa uzdrowiskowego. Została ona uszczegółowiona poprzez wskazanie dwóch świadczeń: leczenia lub rehabilitacji uzdrowiskowej. Do lecznictwa uzdrowiskowego zaliczono także zabiegi fizjoterapeutyczne.

Doprecyzowano klasyfikację zakładów lecznictwa uzdrowiskowego. Dotychczasowe pojęcie prewentorium zastąpiono terminem sanatorium i szpital uzdrowiskowy dla dzieci. Zakłady przyrodolecznicze zakwalifikowano do zakładów lecznictwa uzdrowiskowego.

Z katalogu zadań sanatorium uzdrowiskowego wyłączono obowiązek zapewnienia pacjentowi świadczeń związanych z procesem leczenia, w tym leków i wyrobów medycznych. Bowiem istotą leczenia uzdrowiskowego lub rehabilitacji uzdrowiskowej jest korzystanie przez pacjenta z naturalnych surowców leczniczych i właściwości leczniczych klimatu, a nie z leczenia farmakologicznego.

Zrezygnowano z zapisu o obowiązku zapewnienia w zakładzie lecznictwa uzdrowiskowego warunków do prowadzenia nauczania i wychowania dzieci objętych obowiązkiem szkolnym. Zbliżone przepisy znajdują się w ustawie z 7 września 1991 r. o systemie oświaty. Powtórzenie przepisu tej samej rangi i treści byłoby sprzeczne z założeniem spójności systemu prawa i zasadami techniki legislacyjnej.

Istotnych zmian dokonano w regulacjach dotyczących powoływania i zatrudniania naczelnych lekarzy uzdrowisk. Restrykcyjne przepisy obowiązującej ustawy spowodowały, że dotychczas powołano jedynie dwóch naczelnych lekarzy uzdrowisk. Zaproponowane zapisy ułatwiają zostanie naczelnym lekarzem uzdrowiska, bo skracają wymóg stażu pracy w zakładach lecznictwa uzdrowiskowego do 5 lat dla osób, które posiadają tytuł specjalisty z zakresu balneologii i medycyny fizykalnej. Pozwalają też na ubieganie się o funkcję naczelnego lekarza uzdrowiska osobom, które nie posiadają tytułu specjalisty w przedmiotowych kierunkach, ale legitymują się tytułem specjalisty zgodnym z kierunkiem leczniczym prowadzonym w uzdrowisku oraz udokumentowanym rozpoczęciem specjalizacji z zakresu balneologii i medycyny fizykalnej oraz co najmniej 10–letnim stażem pracy w zakładach lecznictwa uzdrowiskowego.

W nowych przepisach dodano obowiązek prowadzenia przez naczelnego lekarza uzdrowiska ewidencji zakładów lecznictwa uzdrowiskowego i urządzeń lecznictwa uzdrowiskowego. Chodzi m.in. o ujednolicenie prowadzonej przez naczelnych lekarzy uzdrowisk dokumentacji, a także usystematyzowanie informacji dotyczących liczby i rodzajów zakładów. Uregulowano także zasady wynagradzania naczelnych lekarzy uzdrowisk.

Do znowelizowanych przepisów wprowadzono pojęcie „powierzchnia użytkowa”. Wiąże się to z koniecznością doprecyzowania przepisu dotyczącego zakazu budowy obiektów handlowych o powierzchni większej niż 400 m² w strefie ochrony uzdrowiskowej „B”. Uszczegółowiono przepis dotyczący określania granic obszaru, któremu nadano status uzdrowiska albo obszaru ochrony uzdrowiskowej. Dopuszczono możliwość częściowego pokrywania się stref ochrony uzdrowiskowej w przypadkach koniecznych (dotyczy to zwłaszcza uzdrowisk nadmorskich).

Zgodnie z nowymi przepisami, wprowadzono możliwość prowadzenia lecznictwa uzdrowiskowego także poza uzdrowiskiem, w podziemnych wyrobiskach górniczych. Oznacza to wykorzystanie naturalnego mikroklimatu podziemnych komór solnych do prowadzenia leczenia albo rehabilitacji uzdrowiskowej. Chodzi zwłaszcza o rozwój metod leczenia układu oddechowego i alergii.

Nowe przepisy mają obowiązywać po 3 miesiącach od daty ich ogłoszenia w Dzienniku Ustaw.

KPRM/AS