Biegły powinien dawać rękojmię prawidłowego wykonywania zawodu, a Prezes Sądu wydając decyzje o charakterze uznaniowym , co nie oznacza że dowolną, ma prawo odmówić ustanowienia biegłym sądowym na kolejną kadencję

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie rozpatrzył sprawę ze skargi biegłego sądowego któremu Prezes Sądu odmówił ustanowienia go na kolejną kadencje.

Biegły wykonywał swój zawód od roku 1990 przy Sądzie Okręgowym w Warszawie , a swoje ekspertyzy wydawał z zakresu technologii maszyn, organizacji i zarządzania i bezpieczeństwa i higieny pracy.

W roku 2007 roku wystąpił o ustanowienie go biegłym na koleją kadencję, jednakże Prezes SO dnia 11 grudnia 2007 wydał decyzję odmowną ,motywując ją tym, iż skarżący swoim zachowaniem nie dawał rękojmi należytego wykonywania obowiązków biegłego,

( § 12.1 p.4 rozporządzenia MS z dnia 24.01.2005 r. w sprawie biegłych sądowych/Dz.U Nr. 15 poz. 133).

Prezes Sądu zarzucił biegłemu, iż swoje opinie sporządzał po upływie terminu wskazanego przez sąd, nie zapobiegł zniszczeniu akt, które uległy zalaniu. Wielokrotnie odnosił się negatywnie do sądu dla którego wykonywał ekspertyzę.

Fakty te dały podstawę do podjęcia przez Prezesa SO decyzji odmownej w sprawie powołania biegłego na kolejną kadencję. Biegły wniósł odwołanie do Ministra Sprawiedliwości, w którym wskazał iż terminy które miał na sporządzenie ekspertyz były zbyt krótkie, wykazał że przyczyną opóźnień w pracy były kłopoty rodzinne, a zniszczenie akt było od niego niezależne, gdyż sąsiad zalał mu mieszkanie, w którym się znajdowały. W swoim odwołaniu wskazał iż posiada najwyższe kwalifikacje zawodowe i moralne niezbędne do wykonywania funkcji biegłego.

Minister Sprawiedliwości rozpatrując sprawę utrzymał w mocy zaskarżaną decyzje, gdyż uznał że biegły nie posiada podstawowych cech, którymi powinien się charakteryzować. Biegły jako organ pomocniczy wobec sądu, powinien cechować się wiedzą, sumiennością, bezstronnością. Podstawową zasadą powinno być jednak absolutne zaufanie sądu do osoby biegłego (art.198 § 1 kpk, 284 kpc). MS stwierdził, iż do Prezesa SO należy decyzja o przyjęciu na stanowisko biegłego, bądź odmowa takiego przyjęcia.

A w tej konkretnej sytuacji zachodziły przesłanki, które uzasadniały decyzje Prezesa SO.

Biegły wniósł skargę na tę decyzję do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego.

WSA wydając nieprawomocny wyrok oddalił skargę biegłego na postanowienie Ministra Sprawiedliwości w tej sprawie oceniając iż nie narusza ona przepisów prawa procesowego i materialnego. Swoją decyzje sąd uzasadnił tym, iż jak wynikało z akt sądowych współpraca między sądami a biegłym nie była właściwa, a Prezes SO miał pełne podstawy odmawiając ustanowienia go biegłym sądowym na kolejną kadencję.

Sygn. Akt:VI S.A./Wa 695/08

Anna Sergiej