Uchwała składu 7 sędziów SN (sygn. akt I KZP 27/08).
Znaczenie normatywne określeń "przemoc wobec osoby", użytego w art. 280 § 1 kk oraz "gwałt na osobie", użytego w art. 130 § 3 kw, jest tożsame.
Sąd Najwyższy postanowił nadać powyższej uchwale moc zasady prawnej.



Postanowienie Sądu Najwyższego (sygn. akt I KZP 26/08).
Po rozpoznaniu zagadnienia prawnego
"1. Czy przedmiotem przestępstwa określonego w art. 52 pkt 5 ustawy z dnia 13 października 1995 r. (tekst jednolity z 2005 r. Dz. U. Nr 127, poz. 1066 z późn. zmianami) jest zwierzyna w znaczeniu określonym w art. 39 ust. 2 pkt 7 tej ustawy? 2. czy czynnością wykonawczą stanowiącą znamię przestępstwa określonego w art. 52 pkt 5 ustawy z dnia 13 października 1995 r. (tekst jednolity z 2005 r. Dz. U. Nr 127, poz. 1066 z późn. zmianami) polegającą na „zezwalaniu” na przekroczenie zatwierdzonego w planie łowieckim pozyskania zwierzyny jest każde działanie lub zaniechanie (w jakiejkolwiek formie – ustnej lub pisemnej) osoby sprawującej zarząd z ramienia dzierżawcy czy też wyłącznie pozytywne działanie tej osoby sprowadzające się do wyrażenia zgody na polowanie zbiorowe (art. 42 ust. 1 Prawa łowieckiego), jeżeli wydający je zezwala na przekroczenie liczby zwierząt przeznaczonych do pozyskania lub na pozyskanie innych gatunków, niż to wynika z planu łowieckiego?"
Sąd Najwyższy postanowił odmówić podjęcia uchwały.
TEZA:
Strażnicy Państwowej Straży Łowieckiej mogą prowadzić dochodzenia oraz wnosić i popierać akty oskarżenia w postępowaniu uproszczonym o przestępstwo z art. 52 pkt 5 ustawy z dnia 13 października 1995 r. – Prawo łowieckie (tekst jednolity z 2005 r. Dz. U. Nr 127, poz. 1066 z późn. zm.).