Piotr Kryczek, radca prawny, Chajec, Don-Siemion&Żyto

Choć kwestia ta dotyka regulacji podatkowych, to przede wszystkim należy ją przeanalizować w świetle przepisów kodeksu pracy (KP). Powstaje bowiem kwestia, czy pracodawca może – za wyraźną zgodą pracownika – modyfikować reguły prawa pracy dotyczące wypłaty wynagrodzeń.

Odpowiedź jest negatywna. Przepisy KP mówią wyraźnie, w jakich terminach należy wypłacać pracownikowi wynagrodzenie. Nie ma tu pola do manewru.

Taka możliwość występuje natomiast przy określaniu sposobu wypłaty wynagrodzenia; pracownik może zgodzić się na piśmie na inny - niż do rąk - sposób wypłaty (art. 86 par. 3 KP). To jednak wyjątek, którego nie można interpretować w sposób rozszerzający.

Wynagrodzenie powinno zatem zostać wypłacone najpóźniej 10. dnia następnego miesiąca (art. 85 par. 2 KP).

W przypadku odprawy należnej z tytułu rozwiązania umowy z przyczyn nie dotyczących pracownika należy ją wypłacić najpóźniej w dniu rozwiązania umowy. Naruszenie tych reguł, choćby za zgodą pracownika, może być potraktowane jako wykroczenie przeciwko prawom pracowniczym. Ponadto, od daty wymagalności tych należności pracownikowi będą się należały odsetki.

Niezależnie od powyższych zastrzeżeń takie uzgodnienie z pracownikiem można by uznać za prowadzące do obejścia przepisów podatkowych i w związku z tym nieważne.

Nieco inaczej sprawa może wyglądać w przypadku premii, które są ustalane i mogą być wypłacane zgodnie z przepisami wewnętrznymi (regulaminem premiowania). Wydaje się, że w tym przypadku, o ile regulamin premiowania nie zakreśla sztywnych terminów, dopuszczalne byłoby ustalenie z pracownikiem na piśmie, że wypłata premii odbędzie się w terminie uzgodnionym z pracownikiem.