Kiedy produkt może zostać wprowadzony do obrotu jako środek ochrony roślin, a kiedy jako produkt biobójczy?
Produkty biobójcze oraz środki ochrony roślin są dwiema różnymi kategoriami produktów podlegającymi odrębnym reżimom prawnym. Zawarte są one odpowiednio w ustawie o produktach biobójczych oraz ustawie o ochronie roślin, a także aktach wykonawczych do tych ustaw.
Reżimy te przewidują różne zasady dopuszczania ich do obrotu przez dwa różne organy państwa. W przypadku produktów biobójczych decyzję podejmuje prezes Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, a w przypadku środków ochrony roślin – minister rolnictwa i rozwoju wsi.
Należy podkreślić, że definicja produktu biobójczego zawarta jest w art. 3 pkt 1 ustawy o produktach biobójczych. Zgodnie z tą definicją produktem biobójczym jest substancja czynna lub preparat zawierający co najmniej jedną substancję czynną, w postaciach, w jakich są dostarczone użytkownikowi, przeznaczony do niszczenia, odstraszania, unieszkodliwiania, zapobiegania działaniu lub kontrolowania w jakikolwiek inny sposób organizmów szkodliwych przez działanie chemiczne lub biologiczne.
Powyższy katalog funkcji produktów biobójczych ma charakter zamknięty i z tego powodu nie może być rozszerzany, w szczególności o funkcje innych produktów, m.in. środków ochrony roślin.
Z kolei definicja środka ochrony roślin zawarta jest w art. 2 pkt 14 ustawy o ochronie roślin. Według tej definicji środki ochrony roślin to substancje aktywne lub preparaty zawierające jedną lub więcej substancji aktywnych, w postaci dostarczonej użytkownikowi, przeznaczone przede wszystkim do ochrony roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów przed organizmami szkodliwymi lub zapobiegania występowaniu tych organizmów.
Jak wynika z omówionych regulacji prawnych, skład i funkcja poszczególnych produktów decydują zatem o zaklasyfikowaniu produktu do określonej grupy, czyli produktów biobójczych lub do środków ochrony roślin.