Skarga kasacyjna jest środkiem zaskarżenia, tzw. zwyczajnym, uregulowanym w ustawie – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (dalej ustawa). Przysługuje od wydanego przez wojewódzki sąd administracyjny wyroku lub postanowienia kończącego postępowanie w sprawie.
Legitymację do wniesienia skargi kasacyjnej ma strona postępowania sądowoadministracyjnego, a więc wnoszący skargę, oraz organ, którego działanie lub bezczynność stała się podstawą wniesienia skargi. W świetle art. 12 ustawy należy przyjąć, że legitymację do wniesienia skargi kasacyjnej ma również uczestnik postępowania na prawach strony. Uczestnikiem takim będzie osoba, która brała udział w postępowaniu administracyjnym, a nie wniosła skargi do sądu administracyjnego, wynik postępowania natomiast dotyczy jej interesu prawnego. W doktrynie przyjmuje się, że udział takiego uczestnika wynika z mocy prawa, co uprawnia do stwierdzenia, iż jest on obligatoryjny. Fakultatywnie w postępowaniu może ponadto wystąpić osoba, która nie brała udziału w postępowaniu administracyjnym, a jeżeli wynik postępowania sądowego dotyczy jej interesu prawnego. W postępowaniu – w interesie innych osób – wystąpić może również organizacja społeczna, jeżeli sprawa dotyczy jej statutowej działalności, a sąd nie wyda postanowienia o odmowie dopuszczenia jej do udziału w sprawie.
Udział takich podmiotów w postępowaniu jest uzależniony od spełnienia dwóch warunków: po pierwsze podmioty te muszą wystąpić z odpowiednim wnioskiem, po drugie muszą uzyskać zgodę sądu na udział w postępowaniu. Za uczestnika należy uważać również osobę, która nie brała udziału w postępowaniu administracyjnym, jeżeli wynik postępowania sądowego dotyczy jej interesu prawnego, oraz organizację społeczną w sprawach innych osób, jeżeli sprawa dotyczy jej statutowej działalności, a sąd nie wyda postanowienia o odmowie dopuszczenia jej do udziału w sprawie. Na podstawie art. 8 ustawy prawo do wniesienia skargi kasacyjnej ma również prokurator oraz rzecznik praw obywatelskich, niezależnie od tego, czy brali udział w postępowaniu przed wojewódzkim sądem administracyjnym. Udział tych podmiotów ma charakter interwencyjny, jeżeli według ich oceny wymaga tego ochrona praworządności lub praw człowieka i obywatela.
Przygotowanie skargi ustawodawca nakazał powierzyć specjaliście. Powinien to być adwokat bądź radca prawny. Przymus adwokacko-radcowski oznacza, że skargi kasacyjnej nie może sporządzić strona, w tym także organ administracji publicznej. Ustawa wprowadza pojęcie sporządzenia skargi kasacyjnej, przez co należy rozumieć napisanie skargi kasacyjnej, podpisanie jej oraz wskazanie podmiotu, który skargę sporządził
Sporządzenie skargi przez profesjonalnego pełnomocnika jest niezbędnym warunkiem skutecznego wniesienia tego środka zaskarżenia. Jak podkreślił NSA w postanowieniu z 2 lutego 2004 r. (GSK 9/04), skarga do NSA podlega odrzuceniu jako niedopuszczalna z powodu jej sporządzenia przez pełnomocnika skarżącego, który nie ma wymaganych kwalifikacji. Przymus zastępstwa nie obowiązuje w sytuacji, kiedy skargę kasacyjną sporządza sędzia, prokurator, notariusz albo profesor lub doktor habilitowany nauk prawnych, będący stroną w postępowaniu sądowym, jej przedstawicielem bądź też pełnomocnikiem. Przymus ten nie obowiązuje również, kiedy skargę kasacyjną wnosi prokurator bądź rzecznik praw obywatelskich. Został on też wyłączony w sprawach obowiązków podatkowych, o ile skargę kasacyjną sporządza doradca podatkowy, oraz w sprawach własności przemysłowej, o ile skarga kasacyjna sporządzana jest przez rzecznika patentowego.