Sąd odmawiający wykonania europejskiego nakazu aresztowania będzie mógł wymierzyć karę za przestępstwo według przepisów polskiego prawa.
Sąd orzekający w sprawie uznania i wykonania europejskiego nakazu aresztowania nie będzie bezwzględnie związany wymiarem kary orzeczonej przez sąd zagraniczny.
Takie zmiany zakłada nowelizacja kodeksu postępowania karnego. Wczoraj nowe przepisy zostały uchwalone przez Sejm. Teraz ustawa trafi pod obrady Senatu.

Odmowa wykonania ENA

Zgodnie z nowelizacją sąd odmawiający przekazania sprawcy w ramach ENA będzie mógł określić według prawa polskiego kwalifikację prawną czynu oraz wymiar podlegającej wykonaniu kary. Jeżeli sankcja określona przez zagraniczny skład orzekający przekraczałaby górną granicę ustawowego zagrożenia według naszych przepisów, sąd polski uwzględni okres rzeczywistego pozbawienia wolności za granicą oraz wykonaną tam karę.
Według nowych regulacji wznawiane będą postępowania zakończone prawomocnym orzeczeniem odmawiającym przekazania, jeżeli sąd orzekł o wykonaniu kary albo środka polegającego na pozbawieniu wolności w wymiarze przekraczającym górną granicę ustawowego zagrożenia. Przepis ten nie będzie stosowany w sprawach, w których ich odbycie zostało już zakończone.
Nowelizacja zakłada ponadto zmianę przepisów kodeksu karnego. Zgodnie z ich treścią w Polsce uwzględniane będą prawomocne orzeczenia skazujące wydane przez sąd karny w innym państwie członkowskim UE. Chodzi o wyroki uznające daną osobę za winną popełnienia przestępstwa w postępowaniu o inny czyn niż będący przedmiotem rozpoznania.

Wyłączone wyroki

Takie zasady nie będą jednak stosowane w przypadku, gdy skazanie nastąpiło za zachowanie niebędące przestępstwem według prawa polskiego. Wyłączenie miałoby także zastosowanie, jeżeli orzeczenie obejmowało nieznany w naszym systemie rodzaj kary. Sąd nie byłby nimi ponadto związany, jeżeli w myśl obowiązującej ustawy sprawca nie podlegałby odpowiedzialności karnej. Taki wyjątek byłby również możliwy, gdy zaliczenie wyroku zagranicznego prowadziłoby do uchylenia lub zmiany tego orzeczenia.
Ograniczenia mają również dotyczyć sytuacji, w których zachodzi uzasadniona obawa, że uwzględnienie prowadziłoby do naruszenia wolności i praw osoby skazanej w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej. Powyższa zasada nie będzie również stosowana, jeżeli z informacji uzyskanych z rejestru karnego lub od sądu państwa obcego wynika, że przestępstwo podlega darowaniu na mocy abolicji lub ułaskawienia w kraju, w którym nastąpiło skazanie. Uwzględnianie orzeczeń nie będzie ponadto możliwe, jeżeli uzyskany materiał zostanie uznany za niewystarczający.