Istotne znaczenie dla ustalenia katalogu informacji mogących podlegać zastrzeżeniu ma rozstrzygnięcie, jak należy zdefiniować pojęcie informacji nieujawnionych do wiadomości publicznej
Zgodnie z definicją zawartą w art. 11 ust. 4 ustawy z 16 kwietnia 1993 r. o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji (Dz.U. z 2003 r. nr 153, poz. 1503 z późn. zm.) przez tajemnicę przedsiębiorstwa rozumie się nieujawnione do wiadomości publicznej informacje techniczne, technologiczne, organizacyjne przedsiębiorstwa lub inne informacje posiadające wartość gospodarczą, co do których przedsiębiorca podjął niezbędne działania w celu zachowania ich poufności.

Wola przedsiębiorcy

Istotne jest rozstrzygnięcie, jak należy zdefiniować pojęcie informacji nieujawnionych do wiadomości publicznej. Ze względu na wagę sprawy zagadnienie było przedmiotem rozstrzygnięcia podjętego przez Sąd Najwyższy. W wyroku z 3 października 2000 r. (I CKN 304/00) określono, iż informacja (wiadomość) nieujawniona do wiadomości publicznej to informacja nieznana ogółowi lub osobom, które ze względu na swój zawód są zainteresowane jej posiadaniem. Taka informacja podpada pod pojęcie tajemnicy, kiedy przedsiębiorca ma wolę, by pozostała ona tajemnicą dla pewnych kół odbiorców, konkurentów i wola ta dla innych osób musi być rozpoznawalna. Bez takiej woli, choćby tylko dorozumianej, może ona być nieznana, ale nie będzie tajemnicą. Informacja nieujawniona do wiadomości publicznej traci ochronę prawną, gdy każdy przedsiębiorca (konkurent) może się o niej dowiedzieć drogą zwykłą i dozwoloną, a więc np. gdy pewna wiadomość jest przedstawiana w pismach fachowych lub gdy z towaru wystawionego na widok publiczny każdy fachowiec może poznać, jaką metodę produkcji zastosowano. Tajemnica nie traci zaś swego charakteru przez to, że wie o niej pewne ograniczone koło osób zobowiązanych do dyskrecji w tej sprawie, jak pracownicy przedsiębiorstwa lub inne osoby, które przedsiębiorca wtajemnicza w proponowany im interes.

Możliwość zastrzeżenia

Ta teza z wyroku Sądu Najwyższego ma istotne znaczenie dla ustalenia, czy możliwe jest zastrzeżenie kosztorysu ofertowego złożonego przez wykonawcę ubiegającego się o zamówienie publiczne.
Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy z 29 stycznia 2004 r. Prawo zamówień publicznych (t.j.: Dz.U. z 2010 r. nr 113, poz. 759 z późn. zm.) postępowanie o zamówienie publiczne jest jawne. Na podstawie przepisów zawartych w art. 96 ust. 3 – Prawa zamówień publicznych oferty złożone przez wykonawców ubiegających się o uzyskanie zamówienia publicznego są co do zasady jawne. Ograniczenie zasady jawności określa przepis art. 8 ust. 3 Prawa zamówień publicznych stosownie, do postanowień którego nie ujawnia się informacji stanowiących tajemnicę przedsiębiorstwa w rozumieniu przepisów o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji, jeżeli wykonawca, nie później niż w terminie składania ofert lub wniosków o dopuszczenie do udziału w postępowaniu, zastrzegł, że nie mogą być one udostępniane.

Kosztorys bez zastrzeżeń

Na podstawie tego przepisu nie można jednak dokonać zastrzeżenia informacji podawanych na publicznym otwarciu ofert, których katalog określa art. 86 ust. 4 ustawy – Prawo zamówień publicznych. Zastrzeżeniu bezsprzecznie nie podlegają informacje dotyczące:
● ceny realizacji zamówienia,
● terminu wykonania zamówienia,
● okresu gwarancji,
● warunków płatności zawartych w złożonej ofercie.
Tymczasem kosztorys ofertowy zawiera cenę realizacji zamówienia oraz sposób jej obliczenia. Jak już wyżej wskazano, na podstawie ustawy – Prawo zamówień publicznych, cena realizacji zamówienia jest elementem oferty, który podlega upublicznieniu już podczas otwarcia ofert. W związku z tym kosztorys ofertowy nie może być objęty tajemnicą przedsiębiorstwa w postępowaniu o udzielenie zamówienia publicznego.
Jeżeli jednak wykonawca zastrzeże kosztorys ofertowy jako tajemnicę przedsiębiorstwa zamawiający powinien uznać, że wprowadzone zastrzeżenie jest bezskuteczne, a zatem złożony dokument podlega upublicznieniu na podstawie zasady jawności postępowania o udzielenie zamówienia publicznego wyrażonej w art. 8 ust. 1 ustawy – Prawo zamówień publicznych.
Podstawa prawna
Wyrok Sądu Najwyższego z 3 października 2000 r. (I CKN 304/00)
Ustawa z 29 stycznia 2004 r. – Prawo zamówień publicznych (Dz.U. z 2006 r. nr 164, poz. 1163 z późn. zm.).