TEZA: Postępowanie polegające na ponownej ocenie dokumentów stanowiących podstawę już istniejącego wpisu nie mieści się w pojęciu aktualizacji ewidencji.
STAN FAKTYCZNY
W wyniku wniosku o wznowienie postępowania dotyczącego weryfikacji wpisu, którego dokonano na podstawie zmiany w rejestrze gruntów, strona domagała się przywrócenia stanu faktycznego przez sprostowanie zawartych w nim informacji. Starosta powiatowy decyzją odmówił sprostowania. Decyzja ta została uchylona do ponownego rozpoznania przez wojewódzkiego inspektora nadzoru geodezyjnego i kartograficznego. Organowi pierwszej instancji zalecono dołączenie do materiału dowodowego sprawy wykazu osób uprawnionych do udziału we wspólnocie gruntowej oraz wyjaśnienie kwestii prawidłowej pisowni nazwisk stron postępowania. Po ponownie przeprowadzonym postępowaniu starosta odmówił dokonania sprostowania. W odwołaniu od powyższej decyzji skarżący podnieśli naruszenie m.in. przepisów kodeksu postępowania administracyjnego. Wojewódzki inspektor nadzoru geodezyjnego i kartograficznego utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję. Sprawa ostatecznie trafiła do wojewódzkiego sądu administracyjnego.
Z UZASADNIENIA
Wojewódzki sąd administracyjny przypomniał, że szczegółowe zasady prowadzenia ewidencji gruntów i budynków oraz zasady wymiany danych ewidencyjnych reguluje obecnie rozporządzenie ministra rozwoju regionalnego i budownictwa z 29 marca 2001 r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków (Dz.U. nr 38, poz. 454 ze zm.). Rozporządzenie to posługuje się kategorią aktualizacji operatu ewidencyjnego, która następuje z urzędu lub na wniosek, poprzez wprowadzanie udokumentowanych zmian do danych ewidencyjnych – niezwłocznie po uzyskaniu przez starostę odpowiednich dokumentów, z których wynikają zmiany. Dokumenty, które mogą być podstawą zmienionego wpisu, określa par. 12 i 46 rozporządzenia. Są to m.in. akty notarialne, ostateczne decyzje administracyjne, prawomocne orzeczenia sądowe, przyjęte do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego opracowania geodezyjne i kartograficzne. Procedura aktualizacji ma zatem charakter rejestrowy. Zdaniem WSA oznacza to, że wprowadzane w jej trakcie zmiany są wtórne wobec zdarzeń prawnych, z których wynikają. Jest to zatem procedura sformalizowana w zakresie określenia dokumentów stanowiących podstawę zmienionego wpisu. Mając na uwadze sformalizowany charakter procedury aktualizacji danych ewidencyjnych, WSA przyjął, że obejmuje ona dwie sytuacje. Przede wszystkim jest to wymiana (uaktualnienie) danych ewidencyjnych polegająca na wprowadzeniu nowych informacji wynikających z dokumentów źródłowych. W ocenie WSA w pojęciu aktualizacji mieścić się będzie również usuwanie (prostowanie) błędnych wpisów znajdujących się w bazie danych ewidencyjnych, ale tylko takich, które mają charakter oczywistych – w świetle złożonych dokumentów. Zdaniem WSA oznacza to, że przedstawione rozumienie pojęcia aktualizacji oraz techniczno-deklaratoryjny charakter ewidencji gruntów i budynków wyklucza dokonywanie zmian ewidencyjnych, które nie wynikają wprost z dokumentów źródłowych lub które powinny zostać rozstrzygnięte w drodze cywilnego sporu o własność. Nie można bowiem na organy ewidencyjne, które jedynie rejestrują zmiany będące wynikiem innej procedury, przerzucać kompetencji innych organów czy sądów.
Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z 10 sierpnia 2010 r., sygn. akt II SA/Bk 272/10