Jeśli podstawa prawna uchwały rady gminy uniemożliwia uznanie jej za akt prawa miejscowego i nie można uchwały takiej skutecznie ogłosić w wojewódzkim dzienniku urzędowym.
STAN FAKTYCZNY: Rada gminy podjęła uchwałę w sprawie regulaminu korzystania z terenu i urządzeń gminnych kąpielisk. Uchwałę podjęto na podstawie art. 40 ust. 2 pkt 4 ustawy z 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz.U. z 2001 r. nr 142, poz. 1591 ze zm.) oraz art. 4 ust. 1 pkt 2 i ust. 2 ustawy z 20 grudnia 1996 r. o gospodarce komunalnej (Dz.U. z 1997 r. nr 9, poz. 43 ze zm.) i art. 54 ust. 2 ustawy z 18 stycznia 1996 r. o kulturze fizycznej (Dz.U. z 2007 r. nr 226, poz. 1675 ze zm.). Wojewoda wielkopolski orzekł o nieważności przedmiotowej uchwały ze względu na istotne naruszenia prawa.
Z UZASADNIENIA: Dokonując oceny zgodności z prawem przedmiotowej uchwały, organ nadzoru stwierdził, m.in., że na podstawie prawnej przedmiotowej uchwały przywołano art. 4 ust. 1 pkt 2 ustawy z 20 grudnia 1996 r. o gospodarce komunalnej, co dyskwalifikuje zaliczenie przedmiotowej uchwały do aktów prawa miejscowego. W konsekwencji uchwała nie może zostać opublikowana na zasadach i w trybie ogłaszania aktów prawa miejscowego określonych w ustawie z 20 lipca 2000 r. o ogłaszaniu aktów normatywnych i niektórych innych aktów prawnych (Dz.U. z 2007 r. nr 68, poz. 449 ze zm.).
Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 29 listopada 2000 r. S.A./Wr 1415/01 OSS 2002/1/16, uznał że art. 4 ust. 1 pkt 2 ustawy z 20 grudnia 1996 r. o gospodarce komunalnej nie stanowi podstawy do podjęcia uchwały o charakterze aktu prawa miejscowego.
Wobec kategorycznego brzmienia par. 3 tejże uchwały została ona uznana przez radę jako akt prawa miejscowego – co jest zgodne z treścią art. 94 Konstytucji oraz z dyspozycją art. 40 ust. 2 pkt 4 ustawy o samorządzie gminnym, który słusznie został zamieszczony w podstawie prawnej – ale pozostaje w wyrażonej sprzeczności z cytowanym powyżej art. 4 ustawy o gospodarce komunalnej zawartym w podstawie prawnej uchwały.
Ponadto wojewoda wskazał, iż brak jest podstawy prawnej do wprowadzania postanowień karnych do przepisów prawa miejscowego wydanych na podstawie delegacji ustawowych na wypadek ich nieprzestrzegania. Przedstawiony pogląd zaprezentował NSA w wyroku z 4 marca 1993 r. (SA/Wr 1449/92), rozszerzając wspomniany zakaz również na przepisy wydane w zakresie wewnętrznego ustroju jednostki samorządu terytorialnego oraz zasad i trybu korzystania z gminnych obiektów i urządzeń użyteczności publicznej.
Rozstrzygnięcie nadzorcze wojewody wielkopolskiego Nr WN.I-7.0911-197/09