Zasiedzieć można zarówno nieruchomość, jak i rzecz ruchomą. W obydwu przypadkach warunkiem koniecznym do zasiedzenia jest ciągłe posiadanie rzeczy. Różnica polega przede wszystkim na długości posiadania. Do zasiedzenia rzeczy ruchomej wystarczą trzy lata, natomiast w przypadku nieruchomości termin wynosi nawet trzydzieści lat.
Zasiedzenie nieruchomości może nastąpić już po dwudziestu latach. Stanie się tak wówczas, gdy posiadacz nieruchomości niebędący jej właścicielem, wszedł w jej posiadanie w dobrej wierze. Natomiast w sytuacji, gdy osoba wiedziała lub mogła wiedzieć, że nie przysługuje jej prawo własności, do zasiedzenia potrzeba upływu trzydziestu lat nieprzerwanego posiadania nieruchomości. W przypadku rzeczy ruchomej jej nabycie przez zasiedzenie może nastąpić tylko pod warunkiem ustawicznego posiadania w dobrej wierze. Oznacza to, że osoba, która miała świadomość, że nie jest właścicielem danej rzeczy ruchomej, nigdy nie stanie się jej właścicielem niezależnie od tego, ile czasu będzie ją posiadać.
Jeżeli chodzi zarówno o zasiedzenie nieruchomości, jak i rzeczy ruchomej, prawo wymaga, aby posiadacz władał rzeczą jako posiadacz samoistny. Oznacza to, że posiadacz musi władać faktycznie rzeczą w taki sposób jak właściciel. W doktrynie prawa cywilnego uznaje się, że posiadanie przejawia się w dwóch elementach: fizycznym władaniu rzeczą oraz psychicznym czyli zamiarze władania rzeczą dla siebie. Przy czym ten fizyczny element to jest zazwyczaj widoczne dla innych osób np. korzystanie, używanie. Występowanie zaś zamiaru władania rzeczą dla siebie odróżnia posiadanie od dzierżenia czy władania rzeczą za kogo innego. Z powyższego wynika, że podstawą do zasiedzenia nie jest posiadanie zależne. Nie może więc zasiedzieć rzeczy najemca lub użytkownik. Warto wspomnieć, że w razie trudności z określeniem charakteru posiadania prawo cywilne nakazuje uznawać za posiadacza samoistnego tego, kto faktycznie włada rzeczą.
Aby doszło do zasiedzenia, nie wystarczy jednak tylko sam fakt władania rzeczą przez daną osobę.
Takie posiadanie musi bowiem mieć charakter ciągły oraz nieprzerwany i trwać przez pewien okres czasu wyznaczony przez kodeks cywilny. Należy jednak przypomnieć, że istnieje w prawie domniemanie ciągłości posiadania. Tak więc przed sądem wystarczy wykazać, że posiadacz nabył rzecz w pewnym odległym czasie i że do tej pory nią włada. W takiej sytuacji sąd przyjmie, że przez cały ten czas posiadanie trwało i nie było przerwane.
To jest tylko część artykułu, zobacz pełną treść w e-wydaniu Gazety Prawnej: Kiedy posiadacz rzeczy ruchomej lub nieruchomości staje się właścicielem.
W pełnej wersji artykułu dowiesz się o:
- różnych terminach zasiedzenia
- dobrej wierze
- skutkach zasiedzenia