Planowanie inwestycji na obszarze Natura 2000 nie stanowi podstawy do odmowy uzgodnienia warunków zabudowy. Istotne jest, czy może ona wpłynąć negatywnie na gatunki chronione.
ORZECZENIE
Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną Mazurskiego Parku Krajobrazowego w sprawie uzgodnienia warunków zabudowy. Sąd zgodził się, że samo planowanie inwestycji budowlanej na obszarze specjalnej strefy ochrony Natura 2000 nie pozwala na odmowę wydania uzgodnienia. Nale- żało wykazać, że inwestycja w istotny sposób wpłynie negatywnie na te gatunki, dla których został wyznaczony obszar chroniony. Sąd zwrócił uwagę, że w aktach sprawy znajduje się opinia biegłego. Wynika z niej, że planowana inwestycja nie wpłynie znacząco na środowisko. Skarżący park zaś nie przedstawił ekspertyzy, z której wynikałoby coś innego.

Wymogi zostały spełnione

Sąd zgodził się, że ponieważ działka, na której została zaplanowana inwestycja, leży na terenie Mazurskiego Parku Krajobrazowego, przy uzgodnieniu trzeba było wziąć pod uwagę regulamin. I organy uwzględniły ten wymóg. Regulamin parku zawiera zakaz budowania tylko w pasie 100 m od brzegu jeziora.
Spór między dyrekcją parku a organami powstał w związku z wnioskiem jednej z właścicielek działki zlokalizowanej w obrębie parku i obszaru Natura 2000.

Wniosek o warunki zabudowy

Właścicielka planowała zbudować dom i budynek gospodarczy. Ponieważ w gminie nie było planu zagospodarowania przestrzennego, wystąpiła do urzędu o wydanie decyzji o warunkach zabudowy. Z uwagi na położenie działki konieczne było uzgodnienie realizacji planowanej inwestycji z wojewódzkim konserwatorem przyrody. Konserwator odmówił uzgodnienia realizacji planowanej inwestycji.
Minister środowiska uchylił postanowienie i uzgodnił realizację inwestycji. Minister wskazał, że celem uzgodnienia jest zbadanie dopuszczalności realizacji planowanej inwestycji na gruncie przepisów o ochronie przyrody. Samo położenie planowanej inwestycji w obszarze Natura 2000 nie stanowi wystarczającej przesłanki do odmowy uzgodnienia. Należy wykazać, że realizacja planowanej inwestycji w istotny sposób zagrażać będzie tym gatunkom, dla których wyznaczono obszar ochronny. Z ekspertyzy biegłego wynika, że działka, na której ma stanąć inwestycja jest położona w bardzo bliskiej odległości do zwartej zabudowy wsi i bezpośrednio przy uczęszczanej drodze asfaltowej.
Dyrekcja parku zaskarżyła uzgodnienie do sądu administracyjnego. W jej ocenie planowana inwestycja stanowi zagrożenie dla równowagi przyrodniczej. Będzie niebezpiecznym precedensem dla dalszego zabudowywania parku.

Nie ma zagrożenia

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił jednak skargę. Sąd zauważył, że plan ochrony parku nie został jeszcze uchwalony. A wśród zakazów obowiązujących w parku wprowadzonych rozporządzeniem wojewody nie ma zakazu budowania. Zakaz budowania nowych obiektów dotyczy jedynie pasa szerokości 100 m od linii brzegów rzek, jezior i innych zbiorników wodnych. Planowana zabudowa realizowana będzie w odległości ok. 220 m od linii brzegowej jeziora. Sąd zgodził się też, że planowana inwestycja nie wpłynie negatywnie w istotny sposób na te gatunki zwierząt, z uwagi na które został wyznaczony obszar specjalnej ochrony Natura 2000. NSA podzielił stanowisko sądu I instancji.
Wyrok jest prawomocny.
Sygn. akt II OSK 1239/08