Możliwość wyboru komornika i działalność wielu komorników w rewirze jest zgodna z konstytucją. Za niezgodny uznano przepis niezezwalający komornikowi na odmowę wszczęcia egzekucji.
ORZECZENIE
Trybunał nie dopatrzył się wczoraj naruszenia konstytucji w przepisie, który wprowadził konkurencję komorników w rewirze. Kodeks etyki zawodowej jest barierą, która zakazuje stosowania praktyk sprzecznych z tym kodeksem – stwierdził Trybunał.
– Sprawą samorządu komorniczego jest pilnowanie, aby kodeks etyki zawodu był przestrzegany – tłumaczyła orzeczenie sędzia sprawozdawca prof. Ewa Łętowska.
– Trybunał nie znalazł również zagrożeń dla państwa prawa i porządku konstytucyjnego w możliwości skierowania sprawy egzekucyjnej do wielu kancelarii komorniczych. Natomiast skład orzekający uznał, że obowiązek komornika przyjęcia sprawy, jeśli nie ma on zaległości w egzekucji, jest nieproporcjonalny w stosunku do celu ustawy. Dlatego przychylając się do wniosku Krajowej Rady Komorniczej należy uznać, że art. 8 ust.7 ustawy o komornikach jest niezgodny z konstytucją, gdyż narusza zasadę sprawiedliwości i proporcjonalności – uzasadniała decyzję Trybunału prof. Ewa Łętowska.
Utraci moc przepis dotyczący niemożności odmowy przez komornika przyjęcia wniosku o wszczęcie egzekucji lub dokonanie zabezpieczenia. By wypełnić powstałą lukę w ustawie, niezbędna będzie więc interwencja legislatora, w tym przypadku – rządu, który powinien doprecyzować warunki odmowy przyjęcia takiego wniosku przez komornika niewybranego przez wierzyciela, czyli właściwego w danym rewirze.
Utraci moc przepis dotyczący niemożności odmowy przez komornika przyjęcia wniosku o wszczęcie egzekucji lub dokonanie zabezpieczenia.
– Większość rozwiązań ustawowych, które zostały zaskarżone do TK, uznana została za prawidłową regulację – powiedział po ogłoszeniu orzeczenia Zbigniew Wrona, podsekretarz stanu w Ministerstwie Sprawiedliwości.
W tej sytuacji nadal istnieje możliwość działania wielu komorników w rewirze i wybór komornika przez wierzyciela. Trybunał zaakceptował też nadzór prezesa sądu rejonowego nad komornikiem.
Trybunał uznał, że nie jest zgodne z zasadą dobrej legislacji nakładanie obowiązków, których komornicy nie mogą wykonać. Dlatego niekonstytucyjny jest przepis dający prezesowi sądu apelacyjnego uprawnienie do powołania i zatrudnienia asesora komorniczego w konkretnej kancelarii komorniczej (art. 32 ust. 7 ustawy o komornikach).
– Sędziowie rozstrzygnęli poważną wątpliwość – komornicy są zawodem zaufania publicznego – wyjaśnił prokurator krajowy Marek Sadowski.
Trybunał uznał także, że skutki zwolnienia Skarbu Państwa od wpłaty zaliczki w wypadku postępowania zabezpieczającego bezpodstawnie obciążają komornika.
– Opłaty i zaliczki otrzymywane przez komornika w ostatecznym rozrachunku stanowią niewątpliwie element quasi-wynagrodzenia komornika – stwierdziła prof. Ewa Łętowska.
Wynagrodzenie to podlega ochronie na podstawie art.64 ust. 2 konstytucji, który mówi, że własność i inne prawa majątkowe podlegają równej dla wszystkich ochronie prawnej. TK uznał, że uprzywilejowanie skarbu państwa byłoby sprzeczne w takiej sytuacji z zasadą ochrony własności. Tego rodzaju wyłączenie nie jest konieczne ze względu na interes państwa, a brak zwolnienia nie zamyka Skarbowi Państwa możliwości zabezpieczenia egzekucji. Skarb Państwa niesłusznie przerzuca ciężary ponoszenia kosztów na majątek komornika – pokreślił Trybunał.
Sygn. akt K 21/08