Ubezpieczyciele wstrzymują wypłatę świadczeń poszkodowanym aż do zakończenia postępowania karnego. Dlatego na czas trwania procesu trzeba zapewnić im środki utrzymania.
NOWE PRAWO
Sejm uchwalił w piątek nowelizację kodeksu postępowania cywilnego, rozszerzającą katalog organizacji społecznych, które mogą wytaczać powództwa i wstępować do toczących się już postępowań.

Roszczenia dla ofiar

Do tej pory takie uprawnienia przysługiwały w sprawach o roszczenia alimentacyjne, ochronę konsumentów oraz ochronę praw własności przemysłowej.
Natomiast teraz zostały przyznane organizacjom społecznym, do których statutowych zadań należy pomoc ofiarom przestępstw. Będą one mogły występować z roszczeniami o odszkodowania za szkodę wyrządzoną czynami niedozwolonymi, które stanowią przestępstwo ścigane z oskarżenia publicznego w postępowaniu karnym. Dla poszkodowanego ma to istotne i praktyczne znaczenie, szczególnie wówczas, gdy sam nie może wszcząć procesu na przykład z powodu przedłużającej się rekonwalescencji.
Stworzono też możliwość zabezpieczenia poszkodowanemu środków utrzymania jeszcze przed wypłatą mu pieniędzy przez ubezpieczyciela. Najczęściej zakłady ubezpieczeń wstrzymują się z wypłatą świadczenia do chwili prawomocnego zakończenia postępowania karnego przeciwko sprawcy. Stąd konieczne było na czas trwania procesu nałożenie na zobowiązanego wypłacenia poszkodowanemu jednorazowo albo okresowo pewnej sumy pieniędzy na utrzymanie.
W takich sytuacjach nie będzie brany pod uwagę zakaz przewidziany w kodeksie postępowania cywilnego, który stanowi, że zabezpieczenie nie może zmierzać do prowizorycznego zaspokojenia uprawnionego.
Znowelizowane przepisy umożliwiają także zabezpieczenie roszczenia kosztów leczenia. Podstawą takiego zabezpieczenia ma być uprawdopodobnienie istnienia roszczenia.

Dopuszczalność wznowienia

Nie będzie też już możliwe wyłączenie dopuszczalności wznowienia postępowania zakończonego prawomocnym orzeczeniem wydanym na skutek skargi o wznowienie wówczas, gdy podstawą jej było orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego o niezgodności aktu normatywnego, na podstawie którego zostało wydane zaskarżone orzeczenie, z konstytucją albo ratyfikowaną umową międzynarodową lub ustawą.